Ο Πατήρ Χαράλαμπος από την πολύπαθη Κύπρο ήταν ένας Ιερέας υπόδειγμα για το Δίστομο. Αναμορφωτής και πολύ γλυκός και σπουδαίος άνθρωπος, τόσο αυτός όσο και η οικογένειά του.
Πρόσφερε πολλά στο Δίστομο, τόσο στον εκκλησιαστικό, όσο και στον κοινωνικό και πολιτιστικό τομέα.
Δημιούργησε μία υπέροχη οικογένεια που αγαπήθηκε από όλο το Δίστομο και όχι μόνο.
Άφησε έργο για τις υπόλοιπες γενιές.
Τα λόγια είναι πολύ φτωχά και χάνουν το νόημα τους.
Από μένα ένα μεγάλο ΑΝΤΙΟ
Ο πατήρ Χαράλαμπος δεν ήταν ο φυσικός μου πατέρας αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία καθότι ο ίδιος όπου και αν πηγαίναμε με σύστηνε ανεπιφύλακτα σαν παιδί του, ήταν ένας ανιδιοτελής καλοκάγαθος ενάρετος και πάνω απ'όλα άγιος άνθρωπος, οι εμπειρίες του μεταξύ αυτού και του Θεού τον οποίον λάτρευε και υπηρετούσε με πάθος.Ο θείος έρωτας από τον οποίο διακατέχετο η παιδική του ψυχή έκανε τον Θεό να του αποκαλύπτεται εν παντί τόπο και χρόνο, πολλές φορές μου είχε εκμυστηρεύτει πολλά θαύματα που είχαν συμβεί στον ίδιο πολλά από αυτά μέσα στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου Δυστόμου καθώς και στο κατεχόμενο Τρυμίθι Κυρηνείας απ' όπου κατήγετο, ο πόθος του και η προσευχή προς τον πανάγαθο Θεό ήταν η Κύπρος μας να ελευθερωθεί από τους Τούρκους τους οποίους όπως μου έλεγε τους έζησε στο πετσί του όντας εγκλωβισμένος στο Αβαείο του [ΠΕΛΑ ΠΑΪΣ] διέφυγε θαυμαστό το τρόπο αυτός και η οικογένεια του. Εμένα προσωπικά μου στάθηκε σαν πατέρας όπως ανέφερα και στην αρχή και για να μην μακρυγορήσω με λεπτομέρειες ο Θεός για όλα αυτά γνωρίζει, παρ' όλο που είχε οικογένεια πολύτεκνη με ότι αυτό συνεπάγεται σε ανάγκες και όμως βοηθούσε από το υστέρημα του παρά πολύ κόσμο, όπως χαρακτηριστικά μου έλεγε: [ παιδί μου τίποτα δεν είναι δικό μας, όταν κάτι μας δίνεται από την θεία πρόνοια γίνεται για να δομιμαστούμε σαν άνθρωποι και στην συνέχεια για να βοηθήσουμε άλλους ανθρώπους (τους αδελφούς μας όπως τους έλεγε)] Η ζωή ενός ανθρώπου και μόνο να λέει ότι πιστεύει στον Χριστό δεν είναι εύκολη δεν είναι στρωμένη με ρόδα αλλά με αγκάθια, ο άνθρωπος άπαξ και είναι χριστιανός θα σηκώσει τον δικό του σταυρό ελαφρύ ή βαρύ θα αποφασίσει ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΙΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. Έτσι και η δική μου ζωή είχε διάφορες δυσκολίες τις όποιες ο πατήρ Χαράλαμπος γνώριζε, αν με έβλεπε στεναχωριμένο στεναχώριοταν και αυτός. Αλίμονο ποιος μπορεί να ήμουν εγώ που να έκανα έναν ιερέα να κλάψει διότι ο πατήρ Χαράλαμπος ήταν ευσιγκυνητος κάνοντας τα προβλήματα των άλλων και δικά του. Ότι και να πούμε η αναμνήσεις μου από τον πατέρα Χαράλαμπο είναι πάρα πολλές, ο καλός Θεός ας παρηγορήσει την οικογένεια του για την εκδημία του και οι Δυστομίτες που έχασαν τον πνευματικό τους πατέρα να προσεύχονται στον Θεό να αναπαύσει την ψυχή του δούλου του Χαραλάμπους στον παράδεισο με τους αγίους του ΑΜΗΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφή