Στην Μνήμη της Ελένης Σφουντούρη από το Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού

In Memoriam

Με ιδιαίτερη θλίψη και συγκίνηση αποχαιρετάμε σήμερα στις 11 π.μ. στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Διστόμου την Ελένη Νικολάου-Σφουντούρη.

Η Ελένη Νικολάου-Σφουντούρη γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1932 στο Δίστομο. Ήταν η πρώτη από τις τρεις κόρες του υποδηματοποιού Μιλτιάδη Νικολάου και της Κονδυλίας Καΐλη. Στις 10 Ιουνίου 1944 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής εκτέλεσαν τους γονείς, τις μικρές της αδελφές Κατίνα και Μαρία, καθώς και τον μητρικό παππού της Δημήτριο Καΐλη. Η Ελένη παρακούοντας για πρώτη φορά τον πατέρα της σώθηκε από τύχη, διαφεύγοντας από ένα μικρό παράθυρο. Τα χρόνια της εφηβείας και της νεότητας ήταν χρόνια πένθους, οδύνης και εγκλεισμού, με την φροντίδα και την αγάπη της φίλεργης γιαγιάς Κατερίνης να απαλύνει τον πόνο της απώλειας και μόνο καταφύγιο το διάβασμα και τα βιβλία. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 παντρεύτηκε τον Δημήτριο Σφουντούρη, με τον οποίο απέκτησε δύο γιους, τον Μιλτιάδη και τον Κωνσταντίνο, δικηγόροι σήμερα και οι δύο.

Η Ελένη Νικολάου-Σφουντούρη μοιράστηκε όλα αυτά τα χρόνια την τραυματική εμπειρία της σφαγής του Διστόμου συνεισφέροντας όσο κανείς στην διατήρηση της μνήμης και στον αγώνα της δικαίωσης. Η προσωπική της μαρτυρία διαμόρφωσε το κυρίαρχο μνημονικό αφήγημα της σφαγής, συγκρότησε μνημονικές κοινότητες, σφυρηλάτησε τη συλλογική ταυτότητα. Η προσωπική της μαρτυρία θα συνεχίσει μέσα από το χώρο του Μουσείου Θυμάτων Ναζισμού την επικοινωνιακή πορεία της, συνομιλώντας με το κοινό και μεταδίδοντας γνώση και συναισθήματα.

Η Ελένη Νικολάου-Σφουντούρη θα παραμείνει στη μνήμη μας για πάντα η αρχόντισσα κυρία Νίτσα. Κομψή και καλοχτενισμένη υποδεχόταν στο σπίτι της δημοσιογράφους, φοιτητές και ερευνητές, καταθέτοντας τη μαρτυρία της και τις μνήμες της. Τις σκέψεις της για την ιστορία, τη μνήμη και το τραύμα. Τον άρτο της ζωής της. Περιτριγυρισμένη από τα αγαπημένα της βιβλία, πολλά βιβλία, φωτογραφίες των αγαπημένων της, πολλές φωτογραφίες, δαντέλες, υφαντά και κεντήματα, έργα δικά της και της μητέρας της, από πανσέδες και βασιλικούς, από τη μελωδία του μαντολίνου που έπαιζε ο πατέρας της, από τα τραγούδια της Σοφίας Βέμπο, αλλά κυρίως από την ατελείωτη αγάπη των παιδιών και των εγγονιών της και τον αμέριστο σεβασμό της κοινότητας, έζησε ήρεμα και γαλήνια στο σπίτι της.

Ο πρόεδρος και τα μέλη της Δ.Ε. του Μουσείου Θυμάτων Ναζισμού Διστόμου εκφράζουν την ειλικρινή τους συμπάθεια και συμμετοχή στο πένθος της οικογένειας της Ελένης Νικολάου-Σφουντούρη.

Ας είναι αιώνια η μνήμη της.