Μεγάλη πολιτική συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Κεντρική Πλατεία Λιβαδειάς

Πραγματοποιήθηκε χθες, Πέμπτη 19 Απρίλη, στην Κεντρική Πλατεία Λιβαδειάς μεγάλη πολιτική συγκέντρωση του ΚΚΕ με θέμα την κατάσταση στην περιοχή μας μετά και από τον πρόσφατο βομβαρδισμό της Συρίας με Ευρω-ΝΑΤΟικούς πυραύλους και ποιά είναι η θέση του ΚΚΕ για τον πόλεμο που όλο και πλησιάζει τη χώρα μας.

Την συγκέντρωση άνοιξε ο Γραμματέας της ΤΕ Λιβαδειάς, Γιώργος Κοτρόγιαννος και την κύρια ομιλία έκανε ο σ. Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του σ. Παπασταύρου

Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Οι εξελίξεις που ζούμε είναι γνωστές. Έχει συσσωρευθεί πολύ μπαρούτι στην ευρύτερη γειτονιά μας στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια. Ο κίνδυνος μιας πιο γενικευμένης πολεμικής αναμέτρησης από αυτές που έχουμε γνωρίσει τα τελευταία χρόνια είναι υπαρκτός

Η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ της Γαλλίας και της Μ. Βρετανίας με τη στήριξη ΝΑΤΟ και ΕΕ στην Συρία, η πυραυλική επίθεση του περασμένου Σαββάτου είναι συνέχεια των επεμβάσεων όλων των προηγούμενων χρόνων, συνέχεια της περίφημης «Αραβικής Άνοιξης» που αποδείχθηκε πολεμικός χειμώνας για τους λαούς που οδήγησε χιλιάδες στο ξεριζωμό και την προσφυγιά , συνέχεια της επιχείρησης Τζιχαντιστές που τους εξόπλισαν τους χρηματοδότησαν και μετά επενέβησαν για να τους αποσύρουν.

Δεν είναι λοιπόν κεραυνός «εν αιθρία»…

Δεν είναι λίγες οι φορές που το Κόμμα μας είχε προειδοποιήσει τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία ότι το σύστημα που ζούμε, το σύστημα που το κινεί ο στόχος του μέγιστου δυνατού κέρδους, δεν είναι σύστημα που εξασφαλίζει την ειρήνη και την ασφάλεια για τους λαούς.

Δεν είναι λίγες φορές που είχαμε σημειώσει ότι η «ειρήνη» που σήμερα ζούμε είναι μια ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο. Αλλά ακόμα αν μετρήσουμε τους πολέμους της τελευταίας 25ετίας θα δούμε ότι αυτή η ειρήνη δεν ήταν και τόσο …ειρήνη όσο φαινόταν παρόλο που το στοιχείο που κυριαρχούσε στις σχέσεις ανάμεσα στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα ήταν ο συμβιβασμός και όχι η πολεμική αναμέτρηση.

Δεν ήταν επίσης λίγες φορές που σημειώναμε ότι η καπιταλιστική κρίση που προηγήθηκε αλλά και οι δυσκολίες να ανακάμψουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, η δίψα τους για μεγαλύτερα κέρδη, για νέα επενδυτικά σχέδια ξεζουμίσματος των λαών, εκμετάλλευσης φυσικών και ενεργειακών πόρων αλλά και για τον έλεγχο αγωγών και δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων είναι που προετοιμάζει το έδαφος για πέρασμα από την ειρηνική στην πολεμική επίλυση των διαφορών.

Το κλειδί λοιπόν στην κατανόηση των εξελίξεων βρίσκεται στην ένταση του ανταγωνισμού ανάμεσα στις ΗΠΑ- ΝΆΤΟ και την Ρωσία, για λογαριασμό των δικών τους μονοπωλιακών ομίλων, με στόχο την κατοχύρωση στρατηγικών θέσεων στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής.

Όλα τα άλλα για τα Χημικά του Ασσαντ, την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας της Αλκάιντα και των τζιχαντιστών, τα χημικά του Σαντάμ παλιότερα στο Ιράκ που ποτέ δεν βρέθηκαν, οι εθνοκαθάρσεις των Σέρβων είναι τα κατά καιρούς προσχήματα που χρησιμοποιούνται προκειμένου να δικαιολογηθούν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Πρόκειται δηλαδή για καραμπινάτα ψέματα βγαλμένα από τα προπαγανδιστικά επιτελεία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που αναπαράγονται και στη χώρα μας από κυβερνητικά στελέχη, εκπροσώπους κομμάτων του κεφαλαίου, αλλά και ΜΜΕ και τα κρατικά και αυτά που βρίσκονται υπό τον έλεγχο μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Είναι δηλαδή επιχειρήματα που πρέπει ο λαός μας να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων και να κρατήσει την ουσία.

Ότι ακόμα μια φορά όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν οι λαοί αιματοκυλούνται προς όφελος του ανταγωνισμού των αφεντικών τους. Λίγο πολύ δηλαδή αυτή που κάνουν τη ζωή των εργαζόμενων πατίνι την περίοδο της «ειρήνης» είναι οι ίδιοι και ακριβώς για τα ίδια συμφέροντα που τους «θυσιάζουν» στις ανθρωποσφαγές του πολέμου. Έρχονται φορές που οι θυσίες δικαιωμάτων, αναγκών, εισοδημάτων, ονείρων που υποβάλλονται οι εργαζόμενοι τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν φτάνουν και χρειάζεται το ίδιο τους το αίμα να ποτίσει τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων….

Για αυτό τον λόγο χρειάζεται η μαζική αποφασιστική καταδίκη της ιμπεριαλιστικής επίθεσης, που ουσιαστικά αποτελεί έναρξη μια νέας περιόδου όξυνσης και εντάσεων.

Τα παραμύθια και τα καθησυχαστικά λόγια που ακούγονται και από εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης ότι ήταν μια περιορισμένη επίθεση για την τιμή των όπλων κάτι σαν πασχαλιάτικες στρακαστρούκες στον ουρανό της Δαμασκού και της Χομς , ότι το λόγο έχει τώρα η διπλωματία, ότι δεν χτυπήθηκαν ρωσικοί στόχοι οπότε δεν τίθεται ζήτημα όξυνσης είναι λόγια του αέρα.

Η πραγματικότητα είναι διαφορετική το κουβάρι των αντιθέσεων γίνεται όλο και πιο περίπλοκο. Από την πλευρά των ΗΠΑ και των συμμάχων τους σκοπός τους είναι αφενός να μειωθεί η επιρροή της Ρωσίας και του βασικού συμμάχου της του Ιράν στην περιοχή αφετέρου να αντιμετωπισθούν προβλήματα που έχουν στη συνοχή των συμμαχιών τους στην περιοχή  κυρίως σε σχέση με την στάση της Τουρκίας. Η Συρία, ο Λίβανος, η Υεμένη, το Ιράκ, οι περιοχές των Κούρδων αποτελούν πεδία σφοδρών αντιπαραθέσεων. Το επόμενο διάστημα τίθεται το ζήτημα της αποχώρησης των ΗΠΑ από την συμφωνία με το Ιράν για τα πυρηνικά, ενώ η ηγεσία Τραμπ προσανατολίζεται γενικά σε μια πιο επιθετική στάση απέναντι στο Ιράν. Από την πλευρά της η Ρωσία επιδιώκει να κατοχυρώσει τη θέση της στη Συρία και στο Ιράκ, να διεμβολίζει την προσπάθεια των ΗΠΑ να διαμορφώσει συμπαγείς συμμαχίες σε Λίβανο, Τουρκία, στις Κουρδικές περιοχές και επίσης εκφράζει την αντίθεση της στην προσπάθεια να χτυπηθεί το Ιράν. Είναι λοιπόν κατανοητό ότι ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει από αυτό που λέγεται… για αυτό το κλίμα καθησυχασμού δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να περάσει.

Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Όλα αυτά συμβαίνουν στη γειτονιά μας. Λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα μας.

Δεν είναι όμως μόνο η γεωγραφική εγγύτητα με τις εξελίξεις που μας εμπλέκει ως χώρα σε αυτές.

Είναι πρώτα απ’ όλα το γεγονός ότι η Ελλάδα ως χώρα του ΝΑΤΟ είναι αντικειμενικά ενταγμένη στους Αμερικάνο- Νατοϊκούς σχεδιασμούς στην περιοχή. Ήταν άλλωστε και μέχρι σήμερα. Οι βάσεις που διαθέτει το ΝΑΤΟ στη χώρα με πιο σημαντική αυτής της Σούδας καθώς και μια σειρά άλλες διευκολύνσεις που δίνονται στα πλαίσια των λεγόμενων «συμμαχικών υποχρεώσεων» καθιστά την Ελλάδα εδώ και χρόνια συνένοχη σε όλα τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα που έχουν πραγματοποιηθεί στην ευρύτερη περιοχή. Θυμίζουμε από τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στο Κόσοβο όταν ουσιαστικά όλη η περιοχή πάνω από τη Θεσσαλία κηρύχτηκε σε εμπόλεμη ζώνη μέχρι τη Λιβύη και την Συρία.

Το ποιοτικό όμως στοιχείο είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, η κατά τα άλλα πρώτη φορά «αριστερή» κυβέρνηση που εκλέχτηκε σπέρνοντας αυταπάτες και ψευδαισθήσεις στον ελληνικό λαό ανάμεσα στις οποίες ήταν και το παραμύθι της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» παίρνοντας το χρήσιμα από τις ΗΠΑ ήδη από την περίοδο των σούρτα φέρτα του πρωθυπουργού στο Τέξας αποδείχτηκε πιο «ατλαντική» , πιο ΝΑΤΟική από τους ίδιους τους ΝΑΤΟικούς.

Αποκορύφωμα οι συμφωνίες που υπέγραψε ο πρωθυπουργός με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ κατά την επίσκεψη του στις ΗΠΑ τον περασμένο Οκτώβρη και τις οποίες κρατούν ως εφτασφράγιστο μυστικό βλέπουμε όμως την πρακτική εφαρμογή αυτών των συμφωνιών.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ έχει λοιπόν ακολουθήσει μια πορεία ενίσχυσης της ελληνικής εμπλοκής. Έχουμε και λέμε:

Πρόσκληση της ΝΑΤΟικής αρμάδας για περιπολίες στο Αιγαίο με πρόσχημα τις προσφυγικές ροές αλλά επι της ουσίας επιτήρηση και έλεγχο της Ρωσικής δραστηριότητας στην περιοχή.

Συμφωνίες ενίσχυσης και αναβάθμισης της βάσης της Σούδας.

Συμφωνίες για δημιουργία βάσεων σε Αλεξανδρούπολη και Σύρο.

Αναβάθμιση της ΝΑΤΟικής παρουσίας σε Ανδραβίδα και Λάρισα.

Περιπολίες ελληνικών πλοίων και υποβρυχίων συνοδεύοντας αμερικάνικα αεροπλανοφόρα

Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος την ίδια στιγμή βεβαίως που σε πολιτικό επίπεδο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ γίνεται βασικός παράγοντας προώθησης της λεγόμενης ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης των Βαλκανίων. Τα σχέδια δηλαδή διεύρυνσης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια σε αυτά τα πλαίσια άλλωστε προωθείται η συμφωνία με την ΠΓΔΜ, έχει ανεξίτηλη την ΝΑΤΟική σφραγίδα δεν έχει τίποτα να κάνει με την ανάγκη επίλυσης διαφορών ανάμεσα σε δυο γειτονικές χώρες, για αυτό άλλωστε δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ουσιαστικά ζητήματα όπως είναι οι αλυτρωτισμοί που υπάρχουν στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας.

Την ίδια ώρα ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα διαφημίζει παντού την προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Η Ελλάδα παίρνει τα συγχαρίκια του ίδιου του Τραμπ γιατί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ διαθέτει το 2% του ΑΕΠ της σε ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και άλλα πολλά…

Είναι λοιπόν σαφές ότι η ιμπεριαλιστική επίθεση στη Συρία έχει και ελληνικό χρώμα αφού χωρίς όλο το υποστηρικτικό δίκτυο που παρέχει η Ελλάδα στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μια τέτοια επέμβαση θα ήταν πιο δύσκολη.

Συνεπώς τα κυβερνητικά ψέματα περί μη εμπλοκής, τα καλέσματα από εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης για μη πολεμική λύση που δεν είναι διέξοδος, οι εκκλήσεις να επικρατήσει η λογική, η προσπάθεια να εμφανιστεί ότι η Ελληνική πλευρά στέκεται ουδέτερα στις εξελίξεις αποτελούν σχέδια εξαπάτησης πρώτα απ’ όλα του ελληνικού λαού. Για αυτό όπως βλέπετε άλλωστε δεν υπάρχει και καμιά αντίδραση αμερικάνικη σε όλα αυτά που λέγονται πολύ απλά γιατί αυτούς τους ενδιαφέρει η δουλειά να γίνεται το τι λέγεται και το γιατί είναι δευτερεύον.

Η Ελλάδα έχει διαλέξει το αμερικανο-νατοϊκό στρατόπεδο την ενεργή συμμετοχή σε αυτό σε συνθήκες όξυνσης των αντιθέσεων, σε συνθήκες που πυκνώνει η πιθανότητα πιο γενικευμένης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης…

Η συμμετοχή λοιπόν της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και τα σχέδια του όχι μόνο δεν εξασφαλίζει ασφάλεια για το λαό αντίθετα τον χώνει πιο βαθιά σε κινδύνους.

Άρα λοιπόν είναι προφανές ότι η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να απαντήσει σκληρά κατασταλτικά στις κινητοποιήσεις εργαζόμενων και φοιτητών μαθητών ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την συμβολική προσπάθεια γκρεμίσματος του αγάλματος Χένρι Τρούμαν του συμβόλου των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων δεν είναι τυχαία. Σηματοδοτεί την υπεράσπιση της επιλογής ενεργού συμμετοχής στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα, στρατηγικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αυτό υπεράσπιζαν τα ΜΑΤ που ανεβοκατέβαζαν με μανία τα κλομπ στα κεφάλια των νεολαίων, αυτό υπεράσπισε όλος ο μηχανισμός και η μεθόδευση που στήθηκε για να στηθούν κατηγορίες, να συγκαλυφθούν οι τραυματισμοί κ.λπ.

Και να θέλαν να κρυφτούν τους άδειασε βέβαια ο ίδιος ο Τσίπρας που πήγε και έβλεπε αν το άγαλμα είναι στη θέση του και φωτογραφήθηκε μαζί του δείχνοντας ποιός ήταν ο άνωθεν που έδινε εντολές να μην υπάρχει καμιά ανοχή στις λαϊκές κινητοποιήσεις.

Με αυτό τον τρόπο βεβαίως αποδείχθηκε για άλλη μια φορά πόσα απατηλά και ψεύτικα ήταν τα συνθήματα της «ελπίδας που δήθεν ερχόταν» μέσω μιας «αριστερής διακυβέρνησης» της σάπιας αστικής εξουσίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όπως και κάθε κυβέρνηση στο πλαίσιο του συστήματος ανταγωνίζεται επάξια όλες τις προηγούμενες των παλιών αστικών κομμάτων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Το απέδειξε με την σκληρή υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, το απέδειξε με την εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια το απέδειξε με τα προπαγανδιστικά τερτίπια ξεγελάσματος του λαού, το αποδεικνύει και με το σκληρό κατασταλτικό πρόσωπο. Επιβεβαιώνοντας έτσι τη στάση που κράτησε το Κόμμα μας από την αρχή καμιάς στήριξης ή ανοχής.

Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Μια άλλη πλευρά που έχουν πάρει φωτιά τα μπατζάκια μας να το πούμε έτσι είναι το γεγονός ότι οι εξελίξεις στην περιοχή μπλέκονται με το ζήτημα της όξυνσης της Τουρκικής επιθετικότητας.

Οι αμφισβητήσεις στο Αιγαίο και την Κυπριακή ΑΟΖ δεν περιορίζονται μόνο σε φραστικές δηλώσεις αλλά και σε συγκεκριμένες ενέργειες με παρενοχλήσεις, προκλητικές κινήσεις κ.λπ.

Οι Τουρκικές διεκδικήσεις και αξιώσεις δεν είναι βέβαια καινούργιες, οι προκλήσεις δεν γίνονται για εσωτερικούς λόγους για ζήτημα της επικοινωνιακής τακτικής της κυβέρνησης Ερντογαν όπως λένε διάφοροι από την κυβέρνηση μέχρι εκπρόσωποι άλλων αστικών επιτελείων, ούτε βεβαίως επειδή η Τουρκία το επόμενο δίμηνο βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο. Τέτοιες απόψεις υποβαθμίζουν υποτιμούν συνειδητά το θέμα για να κρύψουν την ουσία.

Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι η Τουρκία πραγματοποιεί μια συνθέτη και συνολική διαπραγμάτευση στο πλαίσιο των συνολικότερων εξελίξεων στην περιοχή της Μ. Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου στο Ιράκ, τη Συρία και ιδιαίτερα των αντιθέσεων ανάμεσα σε ΝΑΤΟ και Ρωσία. Διεκδικεί να κατοχυρώσει τη θέσης της σε συνθήκες που σενάρια για ξαναχαραγμα συνόρων είναι ανοιχτά. Αμφισβητεί συνθήκες και παλιά σύνορα διεκδικεί ρόλο στα σχέδια εκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων του Αιγαίου και της Κυπριακής ΑΟΖ ρόλο στον έλεγχο των ναυτικών δρόμων και των ενεργειακών αγωγών. Διεκδικεί επιρροή στα Βαλκανικά κράτη. Αξιοποιεί την βαρύτητα της ως σημαντική δύναμη στην περιοχή ως το κράτος με τον τρίτο σε μέγεθος στρατό του ΝΑΤΟ.

Αυτό την φέρνει σε αντιπαράθεση με τους στόχους και τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης τους στόχους της περίφημης γεωστρατηγικής αναβάθμισης της προσπάθειας να αναδειχθεί σε βασικό πυλώνα των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών, της προνομιακής συμμετοχής στα ενεργειακά και εμπορικά σχέδια στην περιοχή στην προσπάθεια να ξανακερδίσει το έδαφος που έχασε την περίοδο της κρίσης στα κράτη των Βαλκανίων. Βεβαίως η ελληνική αστική τάξη προσπαθεί να εξασφαλίσει όλα αυτά σε αυτή τη φάση  μέσω συμφωνιών επιδιώκοντας την επίλυση των διαφορών μέσω της ιμπεριαλιστικής ειρήνης. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν κοκορεύεται και αυτή με τη σειρά της όταν έχει ή πιστεύει ότι έχει Νατοϊκές πλάτες…

Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι παρά τις αντιθέσεις που έχει η Τουρκία με τις ΗΠΑ, την αποστασιοποίηση της από Νατοϊκές επιλογές την ενίσχυση της συνεργασίας με τη Ρωσία ο στόχος από την πλευρά του ΝΑΤΟ είναι η πάση θυσία παραμονή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, η πάση θυσία αποτροπή του να περάσει η Τουρκία στο αντίπαλο στρατόπεδο. Σε αυτό το πλαίσιο ασκούνται πιέσεις στρατιωτικές οικονομικές πολιτικές αξιοποιείται και η ελληνοτουρκική αντιπαράθεση, γίνεται και μεγάλο παζάρι πάρε δώσε….

Είναι κατανοητό λοιπόν σε αντίθεση με όσα λέγονται η βαθύτερη και ενεργότερη εμπλοκή στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς κάθε άλλο παρά παράγοντας ασφάλειας του λαού και υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Το γκριζάρισμα άλλωστε του Αιγαίου τα προηγούμενα χρόνια έχει ΝΑΤΟική σφραγίδα…

Το ΝΑΤΟ είναι που δεν αναγνωρίζει σύνορα ανάμεσα στα κράτη μέλη του….

Το ΝΑΤΟ δια του ΓΓ του είναι που μιλάει για μερικές ελληνοτουρκικές διαφορές και υπογραμμίζει τη σημασία της Τουρκίας στο συσχετισμό δυνάμεων , την ανάγκη να παραμείνει στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο…

Ευρω- ΝΑΤΟική σφραγίδα είχε το διχοτομικό σχέδιο Ανάν και όλα όσα ακολούθησαν στο Κυπριακό…

ΝΑΤΟική σφραγίδα είχε άλλωστε κι από την αρχή η Τουρκική κατοχή της Κύπρου…

Δεν υπάρχουν ευρω-νατοικές εγγυήσεις όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση…

Τα πανηγύρια της για τις δηλώσεις του Μακρόν ενός από τους πρωταγωνιστές της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και του πρόσφατου βομβαρδισμού στη Συρία μόνο ανατριχίλα μπορούν να προκαλούν.

Είναι δυνατόν η Γαλλία και η ΕΕ που έχει παίξει σημαντικό ρόλο μαζί με ΗΠΑ, Βρετανία στις εξελίξεις σε ολόκληρη την περιοχή και στο ματοκύλισμα λαών, στη Λιβύη και τη Συρία να εγγυηθεί ειρήνη και ασφάλεια του ελληνικού λαού και των κυριαρχικών του δικαιωμάτων; Ούτε για αστείο δεν πρέπει ο ελληνικός λαός να πιστέψει σε αυτή την απάτη…

Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Κριτήριο της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό είναι η υπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων, των στρατηγικών τους στόχων. Γι’ αυτό άλλωστε η πρώτη φορά αριστερή διακυβέρνηση δεν διαφέρει ουσιαστικά στα βασικά, στα κύρια στρατηγικά ζητήματα από ότι έκαναν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις…

Άλλωστε υπάρχει ένα κόκκινο νήμα που συνδέει την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης.

Ο στόχος της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων που έχει γραφτεί στην προμετωπίδα της κυβερνητικής πολιτικής λέει το εξής:

Μετά από 8 χρόνια θυσιών των εργαζομένων πληρωμής του κόστους της οικονομικής κρίσης με απώλεια δικαιωμάτων, με την επιτάχυνση της διαμόρφωσης ενός πραγματικού εφιάλτη στις εργασιακές σχέσεις, με το τσάκισμα μικρομεσαίων αγροτών και αυτοαπασχολούμενων η ατζέντα γράφει νέες θυσίες για την στήριξη της ανάκαμψης.

Το επενδυτικό περιβάλλον, η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας περνάει όχι βεβαίως μέσα από την ανάκτηση απωλειών εισοδημάτων και δικαιωμάτων που χάθηκαν την περίοδο της κρίσης αλλά στην παγίωση της χασούρας, το βάθεμα των αντεργατικών αντιλαϊκών ρυθμίσεων. Οι επεμβάσεις στην λεγόμενη «αγορά εργασίας» δηλαδή στις εργασιακές σχέσεις προβλέπεται από αξιολόγηση σε αξιολόγηση να βαθαίνουν να διαμορφώνουν την εικόνα μιας ανεπίστρεπτης κατάστασης που ακόμα και οποιαδήποτε ψίχουλα πέσουν από το μεγάλο φαγοπότι των επιχειρηματικών ομίλων θα εξανεμίζονται πριν καλά καλά φτάσουν στα χέρια των εργαζομένων. Η συνέχεια των αντιλαϊκών παρεμβάσεων στο Ασφαλιστικό, τα «κόκκινα δάνεια» η λαϊκή κατοικία αλλά και τα μικρομάγαζα που μπαίνουν στο στόχαστρο είναι πλευρές της συνεχιζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής που δεν πρόκειται να αλλάξει με το τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση. Η έξοδος στις αγορές η δυνατότητα δηλαδή του ελληνικού κράτους να δανείζεται απευθείας από τις διεθνείς αγορές χρήματος, η ολοκλήρωση των μνημονίων δεν σημαίνει τίποτα θετικό για τους εργαζόμενους. Πολύ περισσότερο που η εποπτεία είναι μόνιμο στοιχείο της πολιτικής της ΕΕ, πολύ περισσότερο που σε όλους τους τόνους από παντού, ΣΕΒ, ΕΕ, ΔΝΤ διατυπώνεται με σαφήνεια η ανάγκη επέκτασης και διατήρησης των λεγόμενων «μεταρρυθμίσεων» δηλαδή της αντιλαϊκής επίθεσης.

Το πρόβλημα είναι βεβαίως ότι μόνο με την δραματική μείωση του λεγόμενου «εργασιακού κόστους» δηλαδή της τιμής της εργατικής δύναμης, του εισοδήματος τελικά των εργαζομένων, του περιορισμού των δαπανών του κράτους για εργατικές λαϊκές ανάγκες, την διαχείριση των κόκκινων δανείων την συγκέντρωση της ιδιοκτησίας κατοικιών και γης σε λιγότερα χέρια το ξεπάτωμα μικρών αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων αγροτών δεν φτάνουν για την εξασφάλιση του στόχου της ανάκαμψης.

Υπάρχουν κεφάλαια συγκεντρωμένα, συσσωρευμένα που δεν μπορούν ακόμα να επενδυθούν κερδοφόρα και ανταγωνιστικά. Πρέπει οι ελληνικοί όμιλοι λοιπόν να πάρουν μέρος σε μεγάλες δουλειές σε μεγάλα επενδυτικά σχέδια, να ανοιχτούν σε νέες αγορές . Τέτοιες ευκαιρίες για το ελληνικό κεφάλαιο υπάρχουν στο στόχο μετατροπής της Ελλάδας σε σημαντικό «ενεργειακό και εμπορικό κόμβο» στην περιοχή. Δηλαδή στην προώθηση στήριξη και επιτάχυνση επενδύσεων στον τομέα των υποδομών (δρόμων, λιμανιών, τρένων , αεροδρομίων, κ.λπ.) , την συμμετοχή στα δίκτυα μεταφοράς ενέργειας είτε μέσω αγωγών , είτε μέσω άλλων μέσων π.χ. καραβιών που ενδιαφέρουν παρά πολύ το εφοπλιστικό κεφάλαιο, την εξασφάλιση της συμμετοχής σε επενδυτικά σχήματα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου που υπάρχουν στην περιοχή του Αιγαίου, της Κυπριακής ΑΟΖ και του Ιονίου.

Όλα αυτά όμως είναι και πεδία σφοδρής αντιπαράθεσης και της ελληνικής αστικής τάξης με άλλες αστικές τάξεις της περιοχής (Τουρκική η Αλβανική κ.λπ.) άλλα κυρίως πεδία αντιπαράθεσης των ΗΠΑ, κρατών της ΕΕ (Ιταλία, Γαλλία) με τη Ρωσία, την Κίνα κλπ.

Η ελληνική αστική τάξη για να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της σε αυτές τις «μπίζνες» παίζει το χαρτί της γεωστρατηγικής αναβάθμισης εντός του ΝΑΤΟικού πλαισίου, παίζει το παιχνίδι του πρωτοπόρου στην προώθηση των Ευρω-ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή σε ανταγωνισμό κυρίως με τη Ρωσία.

Αρά λοιπόν η ίδια αιτία που έχει τσακίσει την ζωή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων όλα τα προηγούμενα χρόνια , που έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα τις νέες γενιές, στην ανεργία , την ανασφάλεια, την εργασιακή περιπλάνηση, στο ξερίζωμα των αγροτών, στο ξεσπίτωμα των λαϊκών οικογενειών είναι η ίδια που σπρώχνει τον λαό μας σε επικίνδυνους δρόμους, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια, την ελευθερία και την κυριαρχία του.

Σε αυτούς τους «εθνικούς στόχους» κυβέρνηση αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα ΝΔ, Κίνημα Αλλαγής κλπ ζητούν την «εθνική συναίνεση» και συνεννόηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ανταγωνισμός τους έχεις ως περιεχόμενο το ποιός θα υπηρετήσει αυτούς τους αντιλαϊκούς και επικίνδυνους για τον λαό στόχους καλύτερα. Τα διλήμματα που θέτουν είναι το ποιός είναι πιο αποφασιστικός, πιο σταθερός, πιο αποτελεσματικός σε αυτή την πολιτική. Βεβαίως πρόκειται για διλήμματα που αφορούν το κεφάλαιο, την αστική τάξη, τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους για ποιά σύνθεση κυβέρνησης θα πρέπει να στηρίξουν για να γίνεται καλύτερα η δουλειά. Δεν είναι διλήμματα που πρέπει ή μπορούν να απασχολούν τους εργαζόμενους τα λαϊκά στρώματα, δηλαδή να κληθούν να διαλέξουν με ποιόν επικεφαλής θα συνεχίζουν να χάνουν, να θυσιάζονται ή ακόμα αν χρειαστεί να θυσιάσουν και τις ζωές τους, τα σπίτια τους, τη χώρα τους….

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Από τα προηγούμενα είναι καθαρό ότι είναι κρίσιμη η στάση των εργαζομένων του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις μέσα και έξω. Δεν πρέπει να επικρατήσει ούτε ο εφησυχασμός και η αδράνεια , ούτε όμως και ο φόβος που οδηγεί στην παράλυση. Η ανησυχία που είναι λογικό να υπάρχει σε όλους πρέπει να γίνει κίνητρο αγωνιστικής δράσης.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους και τον λαό να απορρίψουν χωρίς δεύτερη συζήτηση τα καλέσματα για «εθνική συναίνεση» και «συνεννόηση».

Ούτε στις ειρηνικές ούτε στις πολεμικές συνθήκες δεν ταυτίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων του λαού με αυτά των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Έχουμε πρόσφατη πείρα. Δεν πληρώσαμε όλοι μαζί την κρίση. Αυτοί την πλήρωσαν με λιγότερα κέρδη από αυτά που επιδίωκαν εμείς την πληρώσαμε με μεγάλες χασούρες, απώλειες και θυσίες, υπονομεύοντας το μέλλον των νέων γενιών στις δικές μας πλάτες φόρτωσαν μια κρίση που γεννά το ίδιο το σύστημα τους, που γεννά το κυνήγι του κέρδους, ο ξέφρενος ανταγωνισμός τους και όχι βέβαια οι μισθοί και οι συντάξεις μας , το λαϊκό εισόδημα.

Έχουμε και παλιότερη ιστορική πείρα. Πίσω από τα καλέσματα για εθνική ομοψυχία για υπεράσπιση των δίκαιων της χώρας ποτέ στην ιστορία της αστική τάξη δεν έβαλε το συμφέρον του λαού. Με την ίδια ευκολία που τον έσερνε σε πολέμους και τυχοδιωκτισμούς όπως αυτή της Μικρασίας και της καταστροφής που ακολούθησε με την ίδια ευκολία παζάρευε και παραχωρούσε σύνορα, κυριαρχικά δικαιώματα, εδάφη. Με την ίδια ευκολία που έβαλε την χώρα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλαίσιο της στρατηγικής της συμμαχίας με την Μ. Βρετανία, με την ίδια ευκολία είτε εγκατέλειψε τον λαό είτε τον πρόδωσε συνεργαζόμενη με τους ναζί καταχτητές. Με την ίδια ευκολία που ανέβαζε τον εθνικισμό στην Κύπρο με την ίδια ευκολία ξεπούλησε την Κύπρο στους Τούρκους.

Πατρίδα τους, σημαία τους είναι τα κέρδη τους, οι μπίζνες τους, η συμμετοχή τους στα διεθνή γεωπολιτικά παιχνίδια, η αξιοποίηση της στρατηγικής θέσης της χώρας για το τσάκισμα του εργατικού κινήματος. Τίποτα άλλο. Όχι λοιπόν μόνο δεν έχουμε κοινά αλλά έχουμε αντιτιθέμενα συμφέροντα.

Για αυτό έχει σημασία σήμερα να δυναμώσει η εργατική- λαϊκή πάλη. Ο αγώνας των εργαζομένων των μικρομεσαίων αγροτών των φτωχών αυτοαπασχολούμενων.

Η μάχη για το μεροκάματο για τις ΣΣΕ, η πάλη ενάντια στους πλειστηριασμούς, ο αγώνας ενάντια στο ξεκλήρισμα της αγροτιάς, ενάντια στα αντιασφαλισιτκά μέτρα, η διεκδίκηση των αναγκών μας σε παιδεία, πρόνοια, υγεία πρέπει να συνδεθεί με τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτόν. Μεγάλος σταθμός σε αυτή την κατεύθυνση είναι η μάχη της Πρωτομαγιάς που δίνουν οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, τα σωματεία, τα συνδικάτα οι ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Είναι ενιαίος ο αγώνας και πρέπει να αποτυπωθεί στα συνθήματα, τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Πρέπει να δυναμώσει σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε χωριό, σε κάθε γειτονιά η εναντίωση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή, η πάλη για να κλείσουν οι Νατοϊκές βάσεις που υπάρχουν στη χώρα μας, να επιστρέψουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που υποστηρίζουν τους ΝΑΤΟικους σχεδιασμούς και δρουν εκτός συνόρων , να συνδεθεί η πάλη με τον στόχο της αποδέσμευσης της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Να αντιμετωπιστεί κάθε προσπάθεια εφησυχασμού, εξαπάτησης του λαού, όπως μεθοδεύεται από την κυβέρνηση τα άλλα αστικά κόμματα τα επιτελεία της αστικής τάξης.

Να απομονωθεί στον λαό η ναζιστική Χρυσή Αυγή και άλλοι εθνικιστικοί κύκλοι που από τη μια με υπερπατριωτικές κορώνες αλείφουν βούτυρο στο ψωμί των εθνικισμών, αλυτρωτισμών αμφισβήτησης συνόρων είναι χρήσιμοι για επικίνδυνες προβοκάτσιες από την άλλη είναι ευθυγραμμισμένοι με τους στρατηγικούς στόχους της αστικής τάξης και δεν αμφισβητούν το ΝΑΤΟικό πλαίσιο. Σε κάθε περίπτωση ότι δύναμη έχουν αυτές οι δυνάμεις όπως και σήμερα την αξιοποιούν ως μπράβοι των αφεντικών ενάντια σε μετανάστες, συνδικαλιστές, νεολαίους έτσι και σε πολεμικές συνθήκες θα αξιοποιηθούν ενάντια στο εργατικό-λαϊκό κίνημα, για να χτυπηθεί η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Είναι καθαρό ότι ο λαός μας δεν μπορεί να δείξει καμιά εμπιστοσύνη στην αστική τάξη και τις κυβερνήσεις της. Δεν μπορεί να εμπιστευτεί αυτούς που τον κλέβουν το ξεζουμίζουν το καιρό της ειρήνης ότι θα τον υπερασπίσουν σε περίπτωση πολέμου. Δεν μπορεί να εμπιστευτεί αυτούς που για τα δικά τους συμφέροντα μας χώνουν σε ένα σπιράλ αντιθέσεων και ανταγωνισμών, αυτούς που δεν ιδρώνει το αυτί τους από το γεγονός ότι οι συμμαχίες που συμμετέχει η χώρα ΝΑΤΟ και ΕΕ είναι συμμαχίες πολέμου και όχι ειρήνης.

Σε περίπτωση εισβολής ξένων δυνάμεων στη χώρα ο ελληνικός λαός οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν την μάχη υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, να εναντιωθούν στην προσπάθεια αλλαγής συνόρων, να αποκρούσουν τον ξένο εισβολέα . Σε αυτό τον αγώνα για άλλη μια φορά οι Κομμουνιστές , τα μέλη τα στελέχη του Κόμματος, της ΚΝΕ, οι φίλοι τους θα δώσουν για άλλη μια φορά στη μάχη τον καλύτερο εαυτό τους. Όπως θα δώσουν και τη μάχη για την υπεράσπιση των εργατικών λαϊκών στρωμάτων από τα δεινά που φέρνει η πολεμική εμπλοκή, την φτώχεια, τις ελλείψεις που θα δημιουργηθούν , την εξασφάλιση της προστασίας της ζωής του λαού, την προσπάθεια της εργοδοσίας να επιβάλει εργασιακή ειρήνη και σιγή νεκροταφείου, την υπεράσπιση από την ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού τον περιορισμό των λαϊκών ελευθεριών που συνοδεύει πάντα μια πολεμική εμπλοκή. Μάχη που θα δοθεί παντού και στα μέτωπα και στα μετόπισθεν.

Όμως ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ. Δεν θα ξεχάσουμε  ότι η αστική τάξη μας οδήγησε στον πόλεμο με τις κυβερνήσεις και τα κόμματα της. Δεν θα ξεχάσουμε  ότι ο πόλεμος δεν είναι φυσικό φαινόμενο φυσική καταστροφή. Δεν θα ξεχάσουμε  ότι τον πόλεμο προετοίμασε σιγά σιγά η ειρήνη, μια ειρήνη βασισμένη σε συμφωνίες καταλήστευσης των λαών, μια ειρήνη ιμπεριαλιστική επιβεβλημένη με το πιστόλι στον κρόταφο με την δύναμη του ισχυρότερου. Δεν θα ξεχάσουμε ότι τον πόλεμο τον έφερε το κυνήγι του κέρδους και ο ανταγωνισμός που ξεπατώνει τη ζωή μας σε συνθήκες της ειρήνης. Δεν θα ξεχάσουμε  ότι το κεφάλαιο όταν μιλά για πατρίδα δεν αναφέρεται στα σπίτια, τις πόλεις και τα χωριά μας , στα κυριαρχικά δικαιώματα και την ελευθερία του λαού μας αλλά στην πατρίδα των μπίζνες των, επιχειρηματικών συμφωνιών και ανταγωνισμών τους…

Για αυτό επειδή δεν πρέπει ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ, δεν πρέπει ο αγώνας μας να μείνει στη μέση όπως συνέβη στο παρελθόν πρέπει να έχει κατεύθυνση στόχο, να συνδεθεί με την πάλη ώστε η έξοδος του λαού μας από τον πόλεμο να σημάνει ένα βαρύ χτύπημα στο σύστημα που γεννά τους πολέμους τη φτώχεια και την εκμετάλλευση. Να αποτελέσει μια σημαντική συμβολή του λαού μας στην πάλη των λαών όλου του κόσμου ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να συνδεθεί με την πάλη για να κάνει κουμάντο ο λαός στη χώρα μας, να έχει στα χέρια του την οικονομία και την εξουσία χωρίς αφεντικά, και τις επικίνδυνες μπίζνες και ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους, χωρίς ιμπεριαλιστική ειρήνη…

Τώρα σε κάθε μικρό και μεγάλο μέτωπο πάλης δίνουμε τη μάχη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την δυνάμωση των σωματείων, την συσπείρωση της μεγάλης μάζας των εργαζομένων, την ενίσχυση του ταξικού αντικαπιταλιστικού προσανατολισμού κόντρα στις προσπάθειες του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού/

Τώρα δίνουμε τη μάχη για την κοινή δράση και πάλη εργαζόμενων, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών ενάντια στον κοινό τους αντίπαλο τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, τα μονοπώλια που τους καταπιέζουν και τους ληστεύουν. Διαμορφώνουμε τη βάση για μια μεγάλη Κοινωνική Συμμαχία σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Τώρα διαδίδουμε πλατιά τις θέσεις του Κόμματος, την πρόταση του για την ανάγκη η εξουσία να περάσει στα χέρια των εργαζομένων, η ανάγκη να ακολουθήσει έναν πραγματικά άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής στον κεντρικό σχεδιασμό, στην παραγωγή με κριτήριο τις εργατικές λαϊκές ανάγκες. Αυτή είναι η μόνη διέξοδος από τα δεινά της «ειρήνης» της εκμετάλλευσης και της φτώχειας αλλά και από τα δεινά της εμπλοκής σε ένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Καλούμε μαζικά εργαζόμενους, νέες ηλικίες, γυναίκες, αγρότες αυτοαπασχολούμενους σε συσπείρωση με το ΚΚΕ.

Η συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, είναι αυτή που απομονώνει τους λαούς. Που υποδαυλίζει τους εθνικισμούς, τους αλυτρωτισμούς και τις αλλαγές συνόρων. Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Όλοι μας βράζουμε στο ίδιο καζάνι της εκμετάλλευσης των καπιταλιστών. Έχουμε τον ίδιο εχθρό, τις αστικές τάξεις στις χώρες μας, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους.

Συντονίζουμε τη δράση με Κομμουνιστικά κι Εργατικά κόμματα από την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια, από όλο τον κόσμο.

Με την αλληλεγγύη και την κοινή μας πάλη μπορούμε να ορθώσουμε τείχος στα σχέδια των ιμπεριαλιστών, να βάλουμε στο στόχαστρο το σάπιο σύστημα που γεννά συνεχώς φτώχεια, κρίσεις, πολέμους. Σε αυτόν τον δρόμο κανένας λαός δεν θα είναι «μόνος του». Αντίθετα, θα αναπτυχθεί η διεθνιστική αλληλεγγύη, θα πάψουν οι αμφισβητήσεις συνόρων και των Συνθηκών που τα κατοχυρώνουν.

Τώρα με το ΚΚΕ, να περάσει ο λαός στην αντεπίθεση να αναμετρηθεί για το δίκιο του, για μια κοινωνία χωρίς  εκμετάλλευση , φτώχεια και πολέμους.