ΠΕΘΑΝΕ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΗΡ. ΤΖΑΘΑΣ: ΈΝΑΣ ΦΙΛΟΣ, ΈΝΑΣ ΔΙΣΤΟΜΙΤΗΣ ''ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ''

Από το Facebook του Λουκά Δημάκα

Πως γράφεται μια τέτοια είδηση;
Με τον Δημήτρη Τζάθα - που έφυγε χθες από κοντά μας- δεν μας έδεσε μόνο η συναδελφική συνύπαρξη στα ΝΕΑ για 30 χρόνια, στα διπλανά γραφεία, στο ελεύθερο και μετά στο πολιτικό ρεπορτάζ.
Ήταν εκείνη η κοινή Διστομίτικη ρίζα που, ως αφορμή, μας έφερε πιο κοντά, ήταν εκείνη η ιδιαίτερη χημεία που μας έκανε μια άτυπη ''τριάδα'' και με τον συχωρεμένο επίσης Γιάννη Ε.Διακογιάννη.

Ήταν εκείνη η ουμανιστική, αντισυμβατική, αντικομφορμιστική, αριστερή διάθεσή μας που - ανεξάρτητα από τις πολιτικές μας προτιμήσεις- μας έδενε εκείνες τις - πολλές - δύσκολες μέρες, πού καταγράφαμε πρώτα αγωνίες, μετά όνειρά...
Ήταν εκείνη η λαχτάρα που μια μέρα το καλοκαίρι του 1988 (στα βαφτίσια του γιού μου, Γιάννη) επισκέφθηκε για 1η, ουσιαστικά φορά το χωριό του πάτερα του, το Δίστομο, και μου ζήτησε να του δείξω ''το πατρικό σπίτι του καπετάνιου'': Το σπίτι του πάτερα του Ηρακλή Τζάθα, ονομαστού καπετάνιου του ΕΛΑΣ, που αργότερα διέπρεψε ως δημοσιογράφος με θέσεις ευθύνης στην Αυγή, την Καθημερινή και ΤΑ ΝΕΑ, ως αρχισυντάκτης.

Ήταν όταν διακριτικά -για να μην φέρει σε πιο δύσκολη θέση την τότε Γερμανίδα σύντροφό του Ζίλκε -,μου ζήτησε να πάμε στο Μαυσωλείο των Σφαγιασθέντων από τους Γερμανούς Ναζί, Διστομιτών, για να προσκυνήσει.

Ήταν, ήταν, ήταν...

Ήταν όταν τον έβλεπα να κρυφογελά με καμάρι, πριν μερικά χρόνια στην τελευταία του επίσκεψή στο Δίστομο με φίλους από τον Ορχομενό, άκουγε τον συγγενή του Θωμά Μπούρα, να του λέει για την δράση του παππού ή προπάππου του που με έναν γκρά στο χέρι είχε πρωτοστατήσει να μην στήσουν ναυτική βάση στον Όρμο Παραλίας Διστόμου και Αντίκυρας οι Άγγλοι...

Ήταν που - από σεμνότητα- δεν ήθελε να τον συστήνω με πολλούς επαίνους και σε πολλούς συγχωριανούς εδώ στο Δίστομο - και το φερε έτσι η μοίρα, να είμαι εδώ και να ''συστήνω'' την διστομίτικη πτυχή του, με αφορμή τον θάνατό του...
Ήταν, ήταν ήταν - και τι δεν ήταν ρε συ Δημήτρη...

Ήταν όταν βλέποντας την κρίση στο επάγγελμα,σκεφτόμασταν και ονειροπολούσαμε ένα βράδυ στο πλατύσκαλο της Βουλής για ''γραμμές άμυνας''...
Ήταν όταν πριν μερικούς μήνες, στο καφέ του Public, έχοντας κερδίσει την (πρώτη, όπως δυστυχώς αποδείχθηκε) μάχη με τον καρκίνο, αγωνιούσε για μια σταθερή δουλειά ( και σιχτίριζε τα ''πουλήματα'' κάποιων φίλων του...)...Ας ήταν όμως αυτό μόνο...Η ασθένεια καραδοκούσε...

Ο Δημήτρης Τζάθας, που είχε σπουδάσει στην Πάτρα και στο Παρίσι, είχε βραβευτεί το 2007 με το Βραβείο του Ιδρύματος Μπότση για το κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ, όπου διέπρεψε για πολλά χρόνια ως συντάκτης των ΝΕΩΝ ( στην φωτό, τον συγχαίρει ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, κατά την απονομή).
Τη θλίψη του για την απώλειά του εξέφρασε ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης:
«Ο Δημήτρης Τζάθας επί σειρά ετών, μέσα από την παρουσία και το έργο του στη Βουλή, ως δημοσιογράφος του κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ, υπηρέτησε με επαγγελματισμό και συνέπεια το δημοσιογραφικό λειτούργημα. Ξεχώριζε για τη συναδελφικότητα και το ήθος του. Στους οικείους του θέλω να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια».

Μετά την αποχώρησή του από τα ΝΕΑ περί το 2014-5,τα τελευταία χρόνια συνεργαζόταν με το Press Publica.
Εδώ, στο Press Publica, δυο από τα τελευταία του κείμενά του, του 2017:
http://www.presspublica.gr/efyge-o-dimosiografos-dimitris-…/
και
https://www.presspublica.gr/ekpedeftiko-systima-ke-prosfyg…/