Ο Αποχαιρετιστήριος λόγος στον Νίκο Παπαϊωάννου ή Κατσαμπίνη από τον Στάθη Σταθά.

Στον Νίκο Παπαϊωάννου ή Κατσαμπίνη

Ένα ακόμα από τα καλύτερα παιδιά μας φεύγει σήμερα χτυπημένο από τον ανεξέλεγκτο ακόμα εχθρό που θερίζει αδιάκριτα.

Ο Νίκος Παπαϊωάννου γεννήθηκε καθαρός και ευγενούς ρίζας, ανατράφηκε και αναπτύχθηκε μέσα στά νάματα, στις αξίες στίς πλουτότητες της αρχοντιάς και της τιμιότητας, της ευαισθησίας, της έφεσης προς τα γράμματα και τις τέχνες.

Ο Νίκος ο γιός του ευψύχου οργανοπαίχτη Θεμιστοκλή και της περήφανης λεπτοψυχής Αμαλίας, μορφώθηκε, αποκαταστάθηκε επαγγελματικά και, απέδωσε ευδόκιμα τίμια, γενναία.

Αναδείχτηκε σε προοδευτικό πολίτη, ανήσυχο διψασμένο για περισσότερη γνώση άνθρωπο.

Θεμελίωσε οικογένεια με την γεμάτη γεμάτη αξιοπρέπεια και ευγένεια ψυχής συντρόφισσά του Κούλα και απέδωσε στην κοινωνία παιδιά πολυφόρα στην κοινωνία.

Ο Νικόλας όπως τον γνώρισα με το εύχυμο χιούμορ του, την βαθειά ανθρώπινη ειρώνειά του, την ερωτικά ολάνοιχτη διάνοια και ψυχή του, διαθέσιμος σε γνωστούς και αγνώστους σε αρωγή και πρόστρεξη, αλληλέγγυος και έμπιστος, υπεύθυνος και ανυπόκριτος.

Μιά αδάμαστη γενναιότητα και μιά βαθειά πονεμένη ανδρειοσύνη τον κρατούσε όρθιο τους τελευταίους μήνες που ο ανήλεος βασανιστής πάχιζε να τον γείρει.

Και φεύγει ο Νίκος Παπαϊωάννου ο Κατσαμπίνης πρόωρα αλλά έχοντας χαράξει στα γεμάτα το διάβα του με ουσία ζωής με λατόμημα καρδιάς και ψυχής, με ορθοστύλωση στην Λευτεριά, στην Δίκαιη Κοινωνία, στην Γνωστική και ερωτική συναντάμωση των ανθρώπων.

Αυτή η ζωή του παρακαταθήκη στα παιδιά και στήριγμα στην αγαπημένη του συντρόφισσα.

Αιώνια του η Μνήμη.

*Ως λογισμένη λεβεντιά και ανεπίδεικτη υψηλή ανθρωπιά.

Στάθης Σταθάς.