Ο Στρατηγός Παραγιουδάκης αποδομεί τον “φιλέλληνα” Ρίχτερ

Πηγή/Αναδημοσίευση: militaire.gr

Γράφει ο

Στρατηγός

ΜΑΝΟΥΣΟΣ ΠΑΡΑΓΙΟΥΔΑΚΗΣ

Επίτιμος Α/ΓΕΕΘΑ

Ο Γερμανός ιστορικός κ. Χάινς Ρίχτερ, συγγραφέας του βιβλίου Η Μάχη της Κρήτης, σε πρόσφατη συνέντευξή του (16 Φεβρουαρίου 2016) στον Τ/Ο σταθμό SKY, στην εκπομπή  ΙΣΤΟΡΙΕΣ με τον δημοσιογράφο κ.Αλέξη Παπαχελά, ανέφερε σχετικά με την υπόθεση των ελληνικών απαιτήσεων για πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία: «Δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Η υπόθεση έχει λήξει. Η Ελλάδα έχει λάβει  τρεις  δόσεις αποζημιώσεων. Η πρώτη ήταν το 1950. Αργότερα έλαβε τις άλλες δύο δόσεις, 200 εκ. γερμανικά μάρκα για επενδύσεις και 115 εκ. σε μετρητά[…] Δεν υπάρχει κανένα θέμα πλέον».

Ανέφερε επίσης ότι ήταν καλεσμένος σε σύσκεψη ανωτάτων στελεχών του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, στους οποίους μίλησε: «Με άκουσαν πολύ προσεκτικά. Συνειδητοποίησαν πως εξαπατήθηκαν. Καταλαβαίνουν πως τίποτα δεν έχει προχωρήσει στην Αθήνα, πως τα χρήματά τους πάνε χαμένα».

Στο  περιοδικό  Spiegel, ο κ. Ρίχτερ, εκτός των παραπάνω, δηλώνει ότι « Η Γερμανία, όχι μόνο δεν χρωστά χρήματα στην Ελλάδα, αλλά ότι η Ελλάδα οφείλει στη Γερμανία , περίπου 83 εκ. ευρώ».

Με τα παραπάνω, ο κ. Ρίχτερ τροφοδότησε τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών κ. Σόιμπλε μ’ ένα ακόμα επιχείρημα εναντίον της Ελλάδας, σχετικά με τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών.

Ο κ. Ρίχτερ σε μακροσκελές άρθρο του στο περιοδικό «Thetis», προσπαθεί να απαξιώσει τις διεκδικήσεις της Ελλάδας, υποστηρίζοντας ότι δεν υφίσταται θέμα κατοχικού δανείου.

Κατά την εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» (21 Φεβρ. 2016), στο δεκασέλιδο άρθρο του, ο Ρίχτερ ουσιαστικά θα επιχειρήσει να καταρρίψει τις ελληνικές θέσεις για το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων. Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Diewelt ,  ο Ρίχτερ «δηλώνει έκπληκτος για τις κατά τη γνώμη του εκ βάθρων λανθασμένες απαιτήσεις της Ελλάδας απέναντι στη Γερμανία στο ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων». Συμπληρώνει δε, ότι βάσει των δικών του υπολογισμών, «ενδέχεται η Γερμανία να μη βαρύνεται καθόλου με χρέη προς την Ελλάδα. Μάλιστα, είναι πολύ πιθανόν να ισχύει το αντίθετο, να χρωστά η Ελλάδα στη Γερμανία».

Άμεση ήταν η αντίδραση του Προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου για τη διεκδίκηση των Πολεμικών Αποζημιώσεων και του Κατοχικού Δανείου, Μανόλη Γλέζου, ο οποίος συναντήθηκε  με τον πρέσβη της Γερμανίας στη γερμανική πρεσβεία την 17 Φεβρουαρίου. Ο Γερμανός πρέσβης ανέφερε ότι  ο καθηγητής Ρίχτερ εκφράζει  προσωπικές του απόψεις και όχι απόψεις της γερμανικής κυβέρνησης.

Θέση για τις δηλώσεις του κ. Ρίχτερ πήραν επίσης (Εφημ. ΕΘΝΟΣ 18 Φεβρ. 2016) :

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τριαντάφυλλος  Μηταφίδης, πρόεδρος της Επιτροπής της βουλής για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών: «τα περί χρέους της Ελλάδας προς τους γερμανούς κατακτητές, είναι ανυπόστατα. Εδώ δεν πρόκειται για ιστορικό αναθεωρητισμό, αλλά για προσπάθεια να απαλλαγεί το γερμανικό κράτος από βεβαιωμένες οφειλές».

Ο βουλευτής της Ν. Δημοκρατίας κ. Γιάννης Κεφαλογιάννης, μέλος στην επιτροπή της Βουλής για τις γερμανικές οφειλές: «νομίζω ότι μια αναφορά για το χρέος της Ελλάδας προς τη Γερμανία, που αφορά την περίοδο της Κατοχής είναι κάτι τελείως ανιστόρητο. Δεν μπορεί να σταθεί ηθικά, νομικά, πολιτικά ιστορικά…».

Ο δρ. Αριστομένης Συγκελάκης, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου για τη Διεκδίκηση των Πολεμικών Αποζημιώσεων: «η αφήγηση αυτή για χρέος της Ελλάδας προς τη Γερμανία, δεν έχει καμία υπόσταση και δεν στηρίζεται σε πραγματικά στοιχεία».

Ο δρ. Ιωάννης Παρίσης, πρόεδρος της Ακαδημίας Στρατηγικών Αναλύσεων, σε άρθρο του με τίτλο «Υπόθεση Ρίχτερ :Η Μάχη της Κρήτης και η προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας», την 24 Φεβρ. γράφει, μεταξύ των άλλων, για το βιβλίο και τις δηλώσεις του κ. Ρίχτερ: «Μετά τις αποκαλύψεις αυτές ,αποκτά ενδιαφέρον να μάθουμε ποιοι ήταν οι πραγματικοί στόχοι του «ιστορικού» συγγράμματος για τη Μάχη της Κρήτης. Σημαντικό είναι επίσης, το τι θα πράξει το Πανεπιστήμιο Κρήτης, το οποίο προφανώς έχει εκτεθεί τιμώντας το Ρίχτερ».

Ας δούμε όμως τα πράγματα με τη σειρά:

Στις 8 Ιουνίου 2011 παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το βιβλίο Η Μάχη της Κρήτης του κ. Χάινς Ρίχτερ, στο ιστορικό μουσείο Κρήτης, που συνέπεσε με την επέτειο των 70 χρόνων από τη Μάχη της Κρήτης.

Κατά την παρουσίαση από τον καθηγητή κ. Ανδρέα Στεργίου, (μεταπτυχιακό φοιτητή του κ. Ρίχτερ), στην οποία παραβρέθηκα, ελέχθησαν πράγματα που ανέτρεπαν όλα όσα ήταν γνωστά για τη Μάχη, τελείως απαξιωτικά για τη σημασία της μάχης αυτής στο Β΄ΠΠ, για το αντάρτικο και για την αντίσταση του Κρητικού λαού. Αντέδρασα, ο κ. Ρίχτερ στον οποίο απευθύνθηκα, δεν απάντησε και απεχώρησα από την παρουσίαση.

Διάβασα το βιβλίο και του έστειλα επιστολή στις 25 Ιουλίου του 2011, όπου του επεσήμαινα ορισμένα από τα πολλά ανιστόρητα που αναφέρει για τη  Μάχη και προσβλητικά για την αντίσταση του κρητικού λαού.  Η επιστολή τελείωνε ως εξής: «Λυπούμαι να πω ότι δίνετε την εντύπωση του ιστορικού,  συνηγόρου των Γερμανών εισβολέων – κατακτητών, που ο τίτλος του πρωτότυπου έργου «Operation Merkur: Die Eroberung (κατάκτηση) der Insel Kreta im Mai 1941» και το περιεχόμενό του δικαιολογεί, όχι όμως ο τίτλος στα ελληνικά Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, ενώ ύστερα από 70 χρόνια λέτε ότι « έχει φτάσει ο καιρός να προσπαθήσει και η γερμανική πλευρά να καταλήξει σε μια πιο αντικειμενική εικόνα».

Δυστυχώς ο ίδιος ο συγγραφέας, ύστερα από 4 χρόνια και 8 μήνες, με τις δηλώσεις του στο SKY στο Spiegel στην Bilt στο Thetis και αλλού, επιβεβαιώνει τα παραπάνω.

Ο κ. Ρίχτερ δεν απάντησε στην επιστολή μου, ενώ δεν υπήρξε καμία αντίδραση από ιστορικούς ή άλλους διανοούμενους καίτοι τη δημοσίευσα στα τοπικά ΜΜΕ και στο ΒΗΜΑ. Έτσι το βιβλίο Η Μάχη της Κρήτης, βρισκόταν στις βιτρίνες των  βιβλιοπωλείων και ασχολίαστο έπαιζε τον ανθελληνικό του ρόλο.

Στις 16 Νοεμβρίου  2014, το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, ανακοίνωσε μέσω των τοπικών ΜΜΕ, ότι  στις 19 του ίδιου μήνα θα αναγόρευε τον κ. Ρίχτερ Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος.

Με ανοικτή επιστολή μου κοινοποιούσα  στον τότε Πρύτανη του Πανεπιστημίου  κ. Ευρ. Στεφάνου, την από 25 Ιουλίου του 2011 επιστολή .

Το Πανεπιστήμιο απάντησε, μέσω των ΜΜΕ, με μία άκρως υβριστική επιστολή του καθηγητή του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης, κ. Ανδρέα Στεργίου. Ο κ. Στεργίου ήταν ο εισηγητής της αναγορεύσεως του κ. Ρίχτερ σε Επίτιμο Διδάκτορα. Ήταν η πρώτη «απάντηση» στην επιστολή μου προς τον Γερμανό συγγραφέα, ύστερα από τριάμισι χρόνια.

            Άμεση αντίδραση υπήρξε από πανεπιστημιακούς, μαρτυρικά χωριά, κρητικά σωματεία όπου γης, αλλά κυρίως από τον κρητικό λαό με αποτέλεσμα την αναβολή της προγραμματισμένης για τις 19 Νοεμβρίου τελετής στο Ωδείο Ρεθύμνου.

Η αναγόρευση έγινε την επομένη (20 Νοεμβρίου) στο υπό κατάληψη από τους φοιτητές Πανεπιστήμιο «εν κρυπτώ και παραβύστω», όπως επεσήμαναν πολλοί καθηγητές, τα τοπικά ΜΜΕ και άλλοι.

Η αναγόρευση αυτή προκάλεσε το κοινό αίσθημα, οι κινητοποιήσεις του λαού συνεχίζονταν, ενώ καθηγητές του Παν/μίου Κρήτης και άλλων Παν/μίων ,σχολίαζαν τόσο το παράδοξο της αναγόρευσης, όσο και το περιεχόμενο του βιβλίου.

Ακολούθησε παρέμβαση του εισαγγελέα Πρωτοδικών Ρεθύμνου, ο οποίος άσκησε δίωξη κατά του κ. Ρίχτερ, με βάση το Νόμο 4285 του 2014, θεωρώντας ότι αναφορές στο βιβλίο συνιστούν «άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού, με υβριστικό περιεχόμενο».

Η δίκη διεξήχθη με καταθέσεις πολλών διαπρεπών ιστορικών, ενός βουλευτού Ηρακλείου, εμού, του δημάρχου Κανδάνου- Σελίνου κ.α.

Στις 10 Ιανουαρίου ο Πρόεδρος του δικαστηρίου ανακοίνωσε την απόφαση, όπου ο κατηγορούμενος κρίθηκε αθώος λόγω αντισυνταγματικότητας του νόμου 4285/2014. Η απόφαση δεν υπεισέρχεται στην ουσία του θέματος, στα επίμαχα δηλαδή  σημεία του βιβλίου, που προσδιορίζονται με ακρίβεια στο κατηγορητήριο.

Κρίνω σκόπιμο να εκθέσω μερικά μόνο σημεία από το βιβλίο:

• Οι άμαχοι διέπραξαν απίστευτες κτηνωδίες εις βάρος των νεκρών (σελ.174)
• Καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου από τους κατοίκους της Κρήτης (σελ. 295).
• Η καταστροφή της Κανδάνου δεν ήταν μια ανελέητη σφαγή αλλά μια περιορισμένης κλίμακας ενέργεια (σελ. 298).
• Τραυματίες θανατώνονταν και νεκροί ατιμάζονταν…
• Οι αλεξιπτωτιστές που κρέμονταν στα δένδρα θανατώνονταν (σελ.409).
• Οι πράξεις των ανταρτών παρέβαιναν το δίκαιο του πολέμου (σελ.413).
• Απαλλάσσει τους Γερμανούς από τις θηριωδίες (σελ. 414)
• Γενικά σχηματίζουμε την εντύπωση ότι η γερμανική πλευρά δίσταζε να εφαρμόσει αντίποινα (σελ. 415).
• Οι επιχειρήσεις αντιποίνων ήταν μεμονωμένες και δεν έλαβαν την έκταση που θα μπορούσε κανείς να φοβηθεί (σελ. 439).
• Η Μάχη της Κρήτης είναι η αφετηρία ενός βρώμικου πολέμου, ο οποίος περιλαμβάνει επιθέσεις ανταρτών και αντίποινα (σελ. 440).
• Ο αγώνας αυτός (ανταρτοπόλεμος) δεν ήταν πια καθαρός και έντιμος, αλλά βρώμικος και κτηνώδης (σελ. 442).
• Η Μάχη της Κρήτης έγινε ένας στρατιωτικός μύθος (σελ.442).
• Οι νεαροί αυτοί αλεξιπτωτιστές […] ήταν νέοι, γεμάτοι ενθουσιασμό […] ιππότες […] έδωσαν το καλύτερο που μπορούσαν και ρίσκαραν τη ζωή τους. Έχει έρθει η ώρα να τους το αναγνωρίσουμε (σελ. 450).
• Πολλά άλλα απαξιωτικά για τη Μάχη της Κρήτης και προσβλητικά για τους αντάρτες και την αντίσταση του κρητικού λαού.

Τι άλλο να είναι αυτό που επιχειρεί στο βιβλίο του ο κ. Ρίχτερ, παρά προσπάθεια παραχάραξης  και αναθεώρησης της ιστορίας;

            Ο καθηγητής στο Πάντειο  Πανεπιστήμιο, Στέλιος Περάκης, αντιδρώντας δήλωσε: «επιχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία. Οι αναφορές και οι χαρακτηρισμοί για τον αγώνα του κρητικού λαού που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι ανεπίτρεπτοι. Είναι προσβολή και πρόκληση στις θυσίες ενός λαού με τόσα θύματα[…] Δεν μπορώ να φανταστώ το πώς ένα Πανεπιστήμιο της Κρήτης θέλει να κάνει επίτιμο διδάκτορα ένα πρόσωπο που προσβάλλει την Κρήτη και τους Κρητικούς ( εφημ. Νέα Κρήτη, 20 Νοεμ. 2014).

             Ο καθηγητής της Σύγχρονης Ιστορίας κ. Γιώργος Μαργαρίτης, γράφει: «Είναι πολύ δύσκολο να είσαι πολιτικά ουδέτερος σε υποθέσεις κατάκτησης, λεηλασίας, υποδούλωσης και αιματοκυλίσματος λαών. Ο Ρίχτερ είναι Γερμανός. Δεν είναι κακό αυτό, κάθε άλλο, αλλά να δικαιώνει το ναζισμό και τις πρακτικές του επειδή είναι Γερμανός, είναι κακό, πολύ κακό […]Πίσω όμως από ετούτο το ζήτημα, υποκρύπτεται ανοικτή αναθεώρηση της ιστορίας στην κατεύθυνση της αποκατάστασης του ναζισμού και των στρατιωτικών πρακτικών του».

Πρέπει να επισημάνω ότι ο κ. Ρίχτερ:

• Έχει τιμηθεί με το χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλο, το 2000.
• Έχει αναγορευθεί Επίτιμος Διδάκτορας του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, το Νοέμβριο του 2014.
• Έχει αθωωθεί από το Μονομελές  Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου, μετά από παραπομπή του στη δίκη που προαναφέρθηκε.
• Δηλώνει συνεχώς «φιλέλληνας» και ότι «τον πληγώνει η Ελλάδα που τόσο αγαπά».

             Παρά τις τιμές που του επιδαψίλευσε η Ελλάδα, με το βιβλίο και τις δηλώσεις του δίνει τροφή σ’ όσους επιβουλεύονται τις δίκαιες ελληνικές απαιτήσεις.

             Σε αυτή την αρνητική στάση του συγγραφέα απέναντι στις προβαλλόμενες από θεσμικά όργανα της Ελλάδας, δίκαιες απαιτήσεις μας  (Πρόεδρος της Δημοκρατίας «[…] Οι διεκδικήσεις αυτές είναι πλήρως νομικά ενεργές και απολύτως δικαστικά επιδιώξιμες», Επιτροπή της Βουλής για την διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, Τράπεζα της Ελλάδος, Εθνικό Συμβούλιο για τη Διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων), πρέπει να απαντήσουμε πειστικά, ώστε οι θέσεις του κ. Ρίχτερ, που τις υιοθετεί ο κ. Σόιμπλε, να μη χρησιμοποιηθούν σε βάρος των συμφερόντων μας.

           Και γιατί να μην εξετασθεί το ενδεχόμενο να του αφαιρεθούν οι τιμητικές διακρίσεις, αφού με το βιβλίο του και τις αλλεπάλληλες δηλώσεις του εναντίον των συμφερόντων της Ελλάδας, ακυρώνει τους λόγους για τους οποίους του απονεμήθηκαν;

           Αυτός είναι εν ολίγοις ο «φιλέλληνας» Γερμανός ιστορικός Χάινς Ρίχτερ που απασχόλησε και απασχολεί το πανελλήνιο, όπως αναδύεται μέσα από το βιβλίο του Η Μάχη της Κρήτης και από τις πρόσφατες δηλώσεις του, που βλάπτουν τα συμφέροντα της χώρας μας.