Αποχαιρετισμός της αγωνίστριας Χαρικλειώς Δασοπούλου - Γκανά

Με μεγάλη μας  θλίψη αποχαιρετήσαμε την συντρόφισσα Χαρικλειώ Δασοπούλου-Γκανά την Τρίτη  20 Οκτώβρη που έφυγε από την ζωή μετά από 90 χρόνια συνεχούς αγώνα και πάλης στο πλευρό της εργατικής τάξης μέσα από τις γραμμές του Κ.Κ.Ε..

Εκ’ μέρους της Τομεακής Επιτροπής Λιβαδειάς  μίλησε το μέλος της  Γιώργος Πελέκης, που αναφέρθηκε στην πλούσια δράση της αλύγιστης συντρόφισσας με τα παρακάτω λόγια : 

«Να λείπεις, δεν είναι τίποτα να λείπεις. Αν έχεις λείψει για ότι πρέπει, θα ‘σαι για πάντα μέσα σ΄ όλα εκείνα, που γι’ αυτά έχεις λείψει, θα ΄σαι για πάντα μέσα σ΄ όλο τον κόσμο».

Συντρόφισσα Χαρικλειώ,

Έδωσες την τελευταία σου μάχη. Έφυγες από την ζωή δεν έφυγες όμως και δεν θα φύγεις από κοντά μας. Από την δράση και την πορεία του Κ.Κ.Ε. , από την δράση και την πορεία του λαϊκού κινήματος. Πάντα θα συντροφεύεις την πάλη των νέων αγωνιστών, των νέων κομμουνιστών, θα είσαι δίπλα μας, θα μας συντροφεύεις στον αγώνα μας. Τον δικό σου αγώνα για να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Συντρόφισσα μας, σε αποχαιρετά, όλο το κόμμα και ιδιαίτερα οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της Τομεακής Επιτροπής Λιβαδειάς, που μαζί τους έδωσες μάχες, που έζησαν τον ακούραστο και ασυμβίβαστο αγώνα σου, είτε αυτός ήταν στην παρανομία, είτε σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας.

Συντρόφισσα μας σε αποχαιρετούν όλοι αυτοί που ενέπνευσες, με το παράδειγμα σου, που διαπαιδαγώγησες με την συνεπή αγωνιστική σου δράση, με την ακλόνητη πίστη σου στο Κόμμα. Σε αποχαιρετούν όλοι οι συγγενείς και φίλοι σου, που εκτίμησαν την  ανιδιοτελή στάση σου και προσφορά σου για τα λαϊκά προβλήματα, που εκτίμησαν τον  άνθρωπο, την αγωνίστρια Χαρίκλεια Δασοπούλου.   

Γεννημένη στη Λιβαδειά το 1926, δούλευε από τα εφηβικά της χρόνια στο κλωστήριο του Στράγκα, ωράριο από ήλιο σε ήλιο. Όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος, πήγαινε στο αντάρτικο του Ελικώνα τις πληροφορίες που συγκέντρωναν οι αντάρτισσες απ' τη Λιβαδειά .

Στις 11 Σεπτέμβρη 1943 απαγχονίζεται απ' τους Γερμανούς, μαζί μ' άλλα δέκα παλικάρια στην Κεντρική Πλατεία της Λιβαδειάς ο αδελφός της Λουκάς, 23 χρόνων. Μετά τον απαγχονισμό του η συντρόφισσα Χαρικλειώ , δούλευε ως σύνδεσμος του ΕΑΜ. Εκείνη την περίοδο, βγήκε στ' αντάρτικο και ο άλλος της αδελφός , ο Γιάννης, που τον αποκεφάλισαν το 1949 στην Σούρπη Βοιωτίας. Ο Γιάννης ήταν μέλος του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ήταν τέτοιο το μένος των δολοφόνων και δωσίλογων που περιφέρανε το κεφάλι του, στην πόλη της Λιβαδειάς για να δείξουν το κατόρθωμα τους.  

Ακόμη και μετά από αυτό το γεγονός  η δράση της δε σταμάτησε ούτε λεπτό. Τον Μάη του 1947 την  έπιασαν και την εξόρισαν  στην Ύδρα, όπου έκατσε τέσσερις μήνες. Με την «αποσυμφόρηση» του Σοφούλη την άφησαν τον Σεπτέμβρη του 1947. Επιστρέφοντας στη Λιβαδειά , ξαναβγήκε στον Ελικώνα.

Στις 30/1/1948 την ξανασυλλαμβάνουν, γιατί συνέχιζε να 'ναι σύνδεσμος και τη στέλνουν εξόριστη στη Χίο. Την ίδια χρονιά  εξορίζεται στη Χίο και η μητέρα της Θεοδώρα. Μάνα και κόρη τις φέρνουν στη Θήβα, να τις περάσουν στρατοδικείο μαζί με άλλες Λιβαδείτισσες αντάρτισσες με την  κατηγορία ότι διαβίβαζαν πληροφορίες στο βουνό κι έστελναν ρουχισμό στους αντάρτες. Η Θεοδώρα καταδικάστηκε σε ισόβια ενώ η Χαρικλειώ κρίθηκε αθώα μιας και το κατηγορητήριο έπεσε γιατί εκείνη

την περίοδο ήτα εξόριστη στην Χίο. Επέστρεψε στη Χίο για 1,5 χρόνο. Το 1950 τη μετέφεραν στο Τρίκερι, μετά στη Μακρόνησο και πάλι στο Τρίκερι. Απολύθηκε στις 12/12/1952.

Μετά τη Χούντα δούλευε εργάτρια στη UNICOT, όπου ήταν συνδικαλίστρια, δραστήριο μέλος του Σωματείου. Υπήρξε  μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ Λιβαδειάς,  του Συλλόγου Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου, της ΠΕΑΕΑ Λιβαδειάς και του Συλλόγου Γυναικών της ΟΓΕ.Δούλευε στα χωράφια  με τον σύντροφο Σταύρο Λιάκο όπου έφτιαξαν  το Συνδικάτο Εργατών Γης.

Συντρόφισσα μας ήσουν πιστή στα μεγάλα ιδανικά του Κόμματος μας. Άντεξες σε όλες τις δοκιμασίες και έφυγες με ακέραιο το καθήκον απέναντι στο Κόμμα και τον λαό. ΄Όλη η δράση σου και η στάση ζωής σου είναι μοναδική γιατί την αφιέρωσες για τα ιδανικά της ελευθερίας , της κοινωνικής δικαιοσύνης και της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης. Η στάση σου ήταν πάντοτε σταθερή σαν βράχος, υποδειγματική και ακλόνητη.

Μέλος του Κ.Κ.Ε η συντρόφισσα έγινε σε νεαρή ηλικία. Τίτλο τιμής που τον κράτησε επάξια μέχρι το τέλος της ζωής της. Σε όλες τις παλιές μπόρες και τους κατατρεγμούς, σε όλες τις μάχες κατά του αναθεωρητισμού, αλλά και στις πιο πρόσφατες, τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες δεν κλονίστηκε, δεν ταλαντεύτηκε , έδωσε αποφασιστικά την μάχη πιστή στο Κομμουνιστικό Κόμμα, στο κίνημα.

Μέσα από τις γραμμές του Κόμματος η συντρόφισσα  Χαρικλειώ, έδωσε και πήρε πολλά. Έδωσε την ζωντάνια, την συνέπεια, τον ενθουσιασμό. Αφιέρωσε όλη της την ζωή για την ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού κινήματος. Πήρε από το Κόμμα και από τους αγώνες του λαού, τις υψηλές αξίες και τα ιδανικά του, την συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, την υπεράσπιση των αδικημένων. Δεν υπολόγισε θυσίες και διώξεις. Πάντα είχε εμπιστοσύνη στις αποφάσεις και την στρατηγική του Κόμματος.

Συντρόφισσα Χαρικλειώ εμείς οι σύντροφοι σου, είμαστε πιο φτωχοί χωρίς εσένα. Θα έχουμε όμως ζωντανές τις αναμνήσεις και το αγωνιστικό παράδειγμα της ζωής σου, που για μας είναι πραγματικό σχολειό. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα σου για την δικαίωση των ιδανικών μας. Στην μάχη αυτή παίρνουν και θα πάρουν μέρος πολλοί άλλοι νέοι μαχητές νέοι κομμουνιστές, ακολουθώντας τα βήματα σου.

Η Επιτροπή Περιοχής Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας και η Τομεακή Επιτροπή Λιβαδειάς του Κ.Κ.Ε. σε αποχαιρετούν  

Από την ΠΕΑΕΑ ΔΣΕ μίλησε ο Ζελελίδης Γιώργος μέλος της Τ.Ε. Λιβαδειάς αναφέροντας μεταξύ άλλων:

«Η Χαρικλειώ ήταν από τις αγωνίστριες που μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν αλύγιστη και απροσκύνητη, δεν τα δίπλωσε ποτέ μπροστά στις δυσκολίες του αγώνα . Η ζωή της και η δράση της θα γίνει για μας πηγή έμπνευσης και διαπαιδαγώγησης στους σημερινούς σκληρούς αγώνες της ταξικής πάλης».

Η Ντίνα Πρασούλα εκ μέρους της οικογένειας της, τόνισε ανάμεσα στα άλλα:

“ Λεβέντισσα, Συντρόφισσα Χαρικλειώ

Η σχέση μας δεν ήταν μόνο συγγενική αλλά πολύ περισσότερο συντροφική. Όλα άρχιζαν και τελείωναν μέσα από την οργανωμένη ζωή στο Κ.Κ.Ε., την σταθερή και απαρέγκλιτη επιλογή της ζωής σου. Γι΄όλους εμάς που σε γνωρίσαμε θα παραμένεις σύμβολο ακέραιου ανθρώπου, πιστή στις κομμουνιστικές ιδέες με επίκεντρο πάντα τον άνθρωπο».