“Υπάρχει μια μεγάλη ανομοιομορφία στο βιοτικό επίπεδο και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδοσκόποι και οι μαυραγορίτες διάγουν εν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνηση το αντιμετώπισε αποτελεσματικά. Στο μεταξύ, οι λαϊκές μάζες περνούν μια άθλια ζωή.
Οι κερδίζοντες είναι…σχετικά λίγοι στον αριθμό και ο συνολικός πλούτος, τους περιεχόμενος εις το σύνολο του πληθυσμού, ελάχιστη βελτίωση των γενικών συνθηκών επέτρεπε. Αλλά ο πολυτελής τρόπος της ζωής τους εν μέσω της πτωχείας συντείνει στο να εξοργίζει τις μάζες και να υπογραμμίζει την δυστυχία των φτωχών. (…) Ουδέν μέτρον ελήφθη από της απελευθερώσεως για να δοθεί χρήσιμη εργασία εις τους δυνάμενους να εργαστούν από το ευρύ στρώμα του πληθυσμού. Η κλίκα αυτή είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οικονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας. Τα μέλη αυτής της κλίκας επιθυμούν να διατηρήσουν άθικτο το φορολογικό σύστημα που τους ευνοεί, με αληθινά σκανδαλώδη τρόπο. Αντιτίθενται στον έλεγχο συναλλάγματος, γιατί αυτό θα τους εμποδίσει να εξάγουν τα κέρδη τους στις Τράπεζες του Καΐρου και της Αργεντινής. Δεν διανοήθηκαν ποτέ να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν στην αναστήλωση της εθνικής οικονομίας”.
Αυτή είναι αναφορά (από το 1947) του πρώτου Αμερικανού τοποτηρητή στην Ελλάδα, Paul Porter. Από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη “Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους 1830 -1974″. Είναι ανατριχιαστικά εντυπωσιακό το πόσο εύκολα θα μπορούσαν όλα αυτά να λεχθούν για το σήμερα. Γιατί ακριβώς τα ίδια ισχύουν και σήμερα.
Υπάρχουν οι λίγοι που δεν τους άγγιξε η κρίση, που ποτέ τους δεν πλήρωσαν φόρους με τη βοήθεια της κυβέρνησης, που “χάνει” ή “ξεχνά” τα σχετικά στοιχεία. Και από την άλλη πλευρά, υπάρχουν οι πολλοί που υποφέρουν, που δεν έχουν πρόσβαση στις Υπηρεσίες Υγείας, που πεινούν, που αυτοκτονούν, αλλά την ίδια στιγμή “ματώνουν” για να πληρώσουν τους φόρους που τους επιβάλλει – μόνο σ’ αυτούς – η κυβέρνηση.
Από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αυτή ήταν και παραμένει ίδια η Δεξιά. Ανεξάρτητα από τα ονόματα και τα προσωπεία που κατά καιρούς έφερε: Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ή ΔΗΜΑΡ. Γιατί όλοι αυτοί που μας κυβερνούν είναι απόγονοι και έχουν τα ίδια συμφέροντα και εξυπηρετούν τις ίδιες κλίκες με τους δοσίλογους, τους καταδότες με τις κουκούλες, τους κομπραδόρους και τους χίτες της κατοχής.
ΠΗΓΗ: paganeli.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου