Πηγή/Αναδημοσίευση: Εφημερίδα των συντακτών
Του Γιώργου Ν. Οικονόμου*
Η νεοναζιστική τρομοκρατία τα τελευταία έτη παρουσιάζει συνεχή άνοδο, με κορύφωση την απεχθή δολοφονία του Π. Φύσσα στο Κερατσίνι. Στην άνοδο αυτή συνετέλεσαν τόσο η οικονομική κρίση και η συναίνεση μέρους της κοινωνίας όσο και η ανοχή του συστήματος εξουσίας. Οσον αφορά το τελευταίο, η κυβερνητική, η νομοθετική, η δικαστική και η εκτελεστική εξουσία έχουν επιτρέψει την ύπαρξη της εγκληματικής οργάνωσης και εν συνεχεία έχουν αδρανήσει στις τρομοκρατικές πράξεις της εναντίον μεταναστών και διαφωνούντων Ελλήνων. Με άλλα λόγια, η δράση της Χ.Α. έχει διευρυνθεί και αποθρασυνθεί λόγω της κυβερνητικής απραξίας και της δικαστικής ανοχής.
Μεγάλη ευθύνη έχει η Ν.Δ., που ασκεί την εξουσία και έχει δημιουργήσει πόλωση και διχασμό και διατηρεί με τις πράξεις και τα λεγόμενά της διαύλους ανοιχτούς με το νεοναζιστικό κόμμα. Ετσι, αυτό βρίσκει γόνιμο έδαφος στα παραδοσιακά κρατικά προπύργια του συντηρητισμού, του μιλιταρισμού, του εθνικισμού, τoυ θρησκευτικού φανατισμού και του αυταρχισμού, δηλαδή στην Αστυνομία, στον Στρατό, στις Μυστικές Υπηρεσίες και στην Εκκλησία. Επιπλέον η δικομματική κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να προβεί σε ουσιαστικές εκκαθαρίσεις, διότι αυτό που την ενδιαφέρει είναι να παραμείνει στην εξουσία ακόμη και με τη «βοήθεια» της Χ.Α., που συντηρεί και επαυξάνει τον φόβο, τον οποίο γέννησε και καλλιέργησε η ίδια η κυβερνητική εξουσία.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η Ν.Δ. έχει μετασχηματιστεί σε ακροδεξιό κόμμα με ευθύνη του συντηρητικού και εθνικιστή Αντ. Σαμαρά, ο οποίος έχει συγκεντρώσει ό,τι ακροδεξιό και εθνικιστικό στοιχείο δεν απορροφήθηκε από τη Χρυσή Αυγή: άτομα λ.χ. όπως ο Π. Μπαλτάκος, ο Αδ. Γεωργιάδης και ο Μ. Βορίδης από το φιλοχουντικό εθνικιστικό θρησκευτικό ΛΑΟΣ, όπως ο Β. Πολύδωρας και τα στελέχη του περιβόητου εθνικιστικού «Δικτύου 21», Φαήλος Κρανιδιώτης και Χρύσανθος Λαζαρίδης. Ο τελευταίος έχει διέλθει όλα τα στάδια του αυταρχισμού και της μισαλλοδοξίας, έχει αυτοχρισθεί τιμητής του πατριωτισμού και της συνταγματικότητας, αποκλείοντας απόψεις και κόμματα από το «συνταγματικό τόξο». Με άλλα λόγια, είναι επικίνδυνος, όπως και ο αρχηγός του.
Η βία, το μίσος και ο αυταρχισμός των νεοναζιστών δεν είναι καινοφανή στοιχεία. Εχουν τις ρίζες τους σε ορισμένες ιδεολογικές και πολιτικές συνθήκες που ανάγονται στη δεκαετία 1980, κατά την οποία είχε δημιουργηθεί κλίμα εθνικισμού και θρησκευτικής έξαρσης από κάποιους θεολόγους και θεολογούντες, γνωστούς με την ονομασία «νεοορθόδοξοι». Αυτοί, με βασικούς εκπροσώπους τον Χρ. Γιανναρά και τον Στ. Ράμφο, εισήγαγαν συντηρητικά και μισαλλόδοξα ιδεολογήματα με έμφαση στον βυζαντινισμό, στην ορθοδοξία, στον αντιδυτικισμό και τον αντιδιαφωτισμό. Τα ιδεολογήματα των νεοορθοδόξων επέτρεψαν και έθρεψαν εθνικιστικές και θρησκευτικές κινήσεις στη δεκαετία του 1990.
Η αρχή έγινε με εθνικιστές, εκκλησιαστικούς παράγοντες και ακροδεξιούς κύκλους που δημιούργησαν μια πρωτοφανή εθνικιστική υστερία για το ζήτημα της ονομασίας της γείτονος χώρας, η οποία διεκδικούσε το παλαιό όνομά της ως Μακεδονία. Την υστερία αυτή νομιμοποίησε και η πολιτική εξουσία των κυβερνητικών κομμάτων. Οσοι είχαν την άποψη πως έπρεπε να χρησιμοποιηθεί σύνθετη ονομασία προπηλακίστηκαν, καθυβρίστηκαν ως «εθνοπροδότες», «ενδοτικοί», «εθνομηδενιστές». Ορισμένοι διώχθηκαν ποινικώς από το μισαλλόδοξο «Δίκτυο 21», που ιδρύθηκε από άτομα της παρέας του Αντ. Σαμαρά.
Αργότερα, με την ευκαιρία των πολέμων στην πρώην Γιουγκοσλαβία, εκδηλώθηκε εθνοθρησκευτική υστερία υπέρ των εθνικιστών ορθοδόξων Σέρβων. Ο Μιλόσεβιτς και ο Κάρατζιτς, αν και σφαγιαστές αμάχων, έγιναν ελληνικοί εθνικοί ήρωες! Η πολιτική και η εκκλησιαστική εξουσία έπαιξαν πάλι πρωτεύοντα νομιμοποιητικό ρόλο της βίας, της μισαλλοδοξίας και του αυταρχισμού. Οσοι είχαν αντίθετη άποψη και κατηγορούσαν τους Σέρβους χριστιανούς για τις εθνοκαθάρσεις αποπέμφθηκαν πάλι με τη ρετσινιά του «εθνοπροδότη». Τον ίδιο χαρακτηρισμό είχαν όσοι ήταν εναντίον της ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων. Το ίδιο μένος των εθνικιστών, εκκλησιαστικών και παραεκκλησιαστικών αντιμετώπισαν οι έχοντες αντίθετη άποψη με την επίσημη θέση της Εκκλησίας στο ζήτημα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες.
Από τη δεκαετία 1990 άρχισε λοιπόν να ασκείται βία και τρομοκρατία όλων των αποχρώσεων (δεξιών, ακροδεξιών, θρησκευτικών, εθνικιστικών) στις αντίθετες ή διαφορετικές απόψεις. Η βία δεν ήταν μόνο λεκτική ή ιδεολογική, αλλά και ποινική. Το πλαίσιο αυτό επέτρεψε την απενοχοποίηση των ακραίων απόψεων, που φάνηκε με φιλοχουντικές εκδηλώσεις και επίθεση στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973. Ετσι η εθνικιστική και θρησκευτική μισαλλοδοξία δημιούργησαν έναν βίαιο διχασμό στο κοινωνικό σώμα, πόλωση και μίσος, εισήγαγαν τη βία και την τρομοκρατία για την αντιμετώπιση της αντίθετης ή διαφορετικής άποψης. Αυτοί οι παράγοντες επέτρεψαν στις ακροδεξιές κινήσεις να αποκτήσουν κοινοβουλευτικό πρόσωπο -κατ’ αρχάς με το ορθόδοξο ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη και αργότερα με το ρατσιστικό εθνικιστικό νεοναζιστικό κόμμα.
Συνεπώς, για να ηττηθεί ο νεοναζισμός θα πρέπει να εκριζωθεί, να χτυπηθεί στις ρίζες του, να αποδυναμωθούν δηλαδή τα στοιχεία που τον τροφοδοτούν: ο εθνικισμός, ο θρησκευτικός φανατισμός, ο βυζαντινισμός, ο αντιδυτικισμός, ο αντιδιαφωτισμός, ο δογματισμός, η μισαλλοδοξία και ο φόβος.
……………………………………………………………..
* Δρ Φιλοσοφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου