ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Κ.Ε. ΤΟΥ ΚΑΠ (1η Σεπτεμβρίου 2012)

Κύριος στόχος μας θα πρέπει να είναι η επιβίωση του Λαού μας μέσα στις συνθήκες της μεγάλης κρίσης που βιώνουμε σήμερα. Για τον σκοπό αυτόν οι Λαοί δημιουργούν οι ίδιοι τα αντισώματα που θα τους βοηθήσουν να σταθούν όρθιοι από κάθε άποψη: υλική, ψυχική, πνευματική.

Στην περίοδο της Εθνικής Αντίστασης η δημιουργία της Οργάνωσης «Εθνική Αλληλεγγύη» μάς έσωσε από την πείνα. Επίσης το ΕΑΜ, ο ΕΔΕΣ και άλλες αντιστασιακές οργανώσεις βοήθησαν να υψωθεί το ηθικό του Λαού, ώστε να αισθάνεται σαν ελεύθερος πολιορκημένος και όχι ραγιάς...

Ενώ παράλληλα η πνευματική και καλλιτεχνική δραστηριότητα από το πιο υψηλό ως το πιο χαμηλό επίπεδο έλαβε σιγά-σιγά τη μορφή ενός παλιρροιακού κύματος, που επηρέασε όλα τα τμήματα του Λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας, που ανέπτυξε παράλληλα ένα δικό της πρωτότυπο τρόπο διασκέδασης με κορμό τα περίφημα «Ταράτσεν πάρτυ». Δηλαδή χορευτικές βραδιές που αντανακλούσαν την αισιοδοξία της νεολαίας για τον θρίαμβο της αντίστασης και για το χτίσιμο της ελεύθερης Ελλάδας.

Παίρνοντας σοβαρά υπ' όψιν τα διδάγματα αυτά από την πρόσφατη σχετικά εθνική μας πείρα, θα πρέπει να ψάξουμε να βρούμε τους τρόπους που αντιστοιχούν στις παρούσες συνθήκες.

Και τότε όπως και τώρα ο Λαός μας ήταν και αισθανόταν κυκλωμένος. Σ' αυτές τις καταστάσεις συνήθως εμφανίζεται το «σύνδρομο του σκορπιού», δηλαδή οι τάσεις για αυτοκτονία. Ομαδική ή ατομική. Οπότε η λύση είναι μόνο μία: Να σπάσει ο ασφυκτικός κλοιός.

Στο μεταξύ αποδείχθηκε ότι τα συνθήματα-στόχοι μας «Αλλελεγγύη-Αντίσταση-Ανυπακοή» δεν μπόρεσαν να αναπτυχθούν στον βαθμό που έπρεπε. Όμως εκδηλώθηκαν αυθόρμητα και σποραδικά με πρωτοβουλίες του ίδιου του Λαού: Δωρεάν τρόφιμα από αγρότες. Λαϊκά συσσίτια από μεμονωμένες εστίες όπως Δήμοι, Εκκλησία και ατομικές παρεμβάσεις. Ελάχιστες αντιστασιακές ενέργειες και περιπτώσεις ανυπακοής. Στη συνέχεια το λαϊκό κίνημα «κάθησε» από τη στιγμή που αναγγέλθηκαν οι εκλογές μέχρι και σήμερα. Η κρατική προπαγάνδα ενισχυμένη δυστυχώς και από τα κόμματα της ιστορικής Αριστεράς δημιούργησαν ένα κλίμα αναμονής και ελπίδας, ότι με την ψήφο του ο Λαός μπορεί να αλλάξει ριζικά την κατάσταση. Η αιφνίδια άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε αυταπάτες ότι είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ακόμα και Κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα καταργήσει το Μνημόνιο την πρώτη μέρα της νέας Βουλής. Εξ ου και οι μεγάλες πιέσεις που δεχθήκαμε ως Σπίθα να πάρουμε μέρος στις εκλογές και να μοιραστούμε τα λάφυρα της μεγάλης νίκης...

Απάντησα τότε με μια σειρά άρθρων που είναι ενδιαφέρον να ξαναδούμε τώρα, για να κρίνουμε τη στάση των μελών και στελεχών που μας αγνόησαν, μας κατηγόρησαν και μας εγκατέλειψαν.

Η άποψή μας ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση μέσα από το παρόν Σύστημα Εξουσίας, δικαιώθηκε δυστυχώς επάνω στα ερείπια του τεράστιου μαζικού κινήματος, για τη δημιουργία του οποίου η Σπίθα έπαιξε βασικό ρόλο.

Θεωρούσαμε τότε ότι η προβολή του στόχου για Κυβέρνηση της Αριστεράς χωρίς τη στήριξη ενός οργανωμένου μεγάλου και συνειδητού μαζικού κινήματος και δίχως την εξασφάλιση των αναγκαίων οικονομικών πόρων, αποτελεί καθαρά πολιτικό τυχοδιωκτισμό.

Γιατί το μόνο που θα πετύχει, θα είναι η συσπείρωση της δεξιάς και η διάσπαση του πατριωτικού-αντιστασιακού κινήματος. Και αυτό ακριβώς συνέβη. Γιατί την παραπαίουσα μειοψηφική Κυβέρνηση Παπαδήμου την διαδέχθηκε η Κυβέρνηση Σαμαρά, με τον καθαρά δεξιό χαρακτήρα και την χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση από τις οδηγίες-διαταγές των διεθνών και ευρωπαϊκών αντιδραστικών δυνάμεων, που μαζί με το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ συγκεντρώνουν το 48% των ψηφοφόρων. Από την άλλη μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και ο Πάνος Καμμένος εγκλωβίστηκαν στην αδιέξοδη αντιπολιτευτική τακτική μέσα στη Βουλή υποβιβάζοντας την προσπάθεια για την δημιουργία ενός κυρίαρχου Πατριωτικού Αντιστασιακού Κινήματος, που ήταν, είναι και θα είναι η μοναδική δύναμη που υπολογίζουν οι αντίπαλοι και ο μοναδικός τρόπος να σπάσουμε την ασφυκτική μας περικύκλωση δίνοντας έτσι διέξοδο και προοπτική στον Λαό μας.

Είναι αλήθεια ότι η Σπίθα υπήρξε θύμα, μιας και παλεύαμε μόνοι μέσα σ' αυτή την πλημμυρίδα της αυταπάτης για τον ρόλο της Βουλής. Αποκομμένοι από τα ΜΜΕ, με εχθρικά και συναδελφικά χτυπήματα από τα έξω και από τα μέσα, ήμασταν υποχρεωμένοι να στραφούμε στον εαυτό μας. Να κλείσουμε τις πληγές μας, για να δώσουμε νέα πνοή στην οργάνωση. Πράγμα που έγινε.

Έτσι τώρα είμαστε σε θέση, αφού αναλύσουμε τη νέα κατάσταση, να προσπαθήσουμε να προσαρμόσουμε την τακτική και τη δράση μας μέσα στις νέες συνθήκες.

Κι αυτό κάνουμε τώρα. Η εισήγηση που θα ακολουθήσει, φιλοδοξεί να εξυπηρετήσει αυτή την σκοπιμότητα.

*

Ξεκινώ από μια πρώτη διαπίστωση, που μας οδηγεί κατ' ευθείαν στον πυρήνα των απόψεων που θα ξεδιπλωθούν στη συνέχεια.

Με το ΑΕΠ να ξεπερνά τα 200 δισ. Ευρώ το χρόνο η χώρα μας είναι οικονομικά αυτοδύναμη. Όμως οι τόκοι από τα δάνεια του παρελθόντος είναι τόσο μεγάλα, ώστε αυτό που μένει δεν φτάνει για να ζήσουμε και επομένως είμαστε αναγκασμένοι να συνάπτουμε καινούρια δάνεια, που προστίθενται στα παλιά και έτσι οι τόκοι (άρα και η δέσμευσή μας από τους ξένους) όχι μόνο μένουν αλλά αυξάνονται. Το ίδιο και η εξάρτησή μας και φυσικά η οικονομική εξάρτηση οδηγεί τελικά στην πλήρη εθνική εξάρτηση.

Επομένως το βασικό μας πρόβλημα είναι το πώς θα βγούμε απ' αυτό το μαγγανοπήγαδο, το πώς θα σπάσουμε αυτόν τον ασφυκτικό κλοιό που μας πνίγει. Τελικά χρειάζεται να βρούμε κάποια διέξοδο.

Οι τελευταίες μελέτες για τον υποθαλάσσιο πλούτο και την αξία των μεταλλευμάτων, μάς οδήγησαν στην σκέψη να προσπαθήσουμε να μετρήσουμε με επιστημονικό τρόπο όλες τις πηγές του εθνικού μας πλούτου, ούτως ώστε να ξέρουμε την πραγματική αξία αυτής της χώρας και ανάλογα να πράξουμε.

Για τον λόγο αυτόν απευθυνθήκαμε στους αρμοδιότερους για τα θέματα αυτά και έτσι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι ο πλούτος της χώρας μόνο σε κοιτάσματα -κάτω από την ξηρά και τη θάλασσα- ανέρχεται σε Χ τρισεκατομμύρια.

Σ' αυτό το ποσό θα πρέπει να προσμετρηθεί η αξία της γης, του οδικού δικτύου, των σιδηροδρόμων, των λιμανιών, των αεροδρομίων, όλων των σημαντικών υποδομών, καθώς και η σπάνια φυσική ομορφιά, που όλα αυτά παραμένουν ουσιαστικά αναξιοποίητα και να υπολογίσουμε σε ποιο σημείο μπορεί να φτάσει η αξία της όταν υπάρξει συστηματική αναπτυξιακή πολιτική.

Το σύνολο όλων αυτών θα αποτελέσει τον πραγματικό πλούτο της χώρας. Και όπως φάνηκε, οι ξένοι έχουν κάνει ήδη αυτούς τους υπολογισμούς και γι' αυτό τον σκοπό μέσω των Μνημονίων προσπαθούν να βάλουν στο χέρι αυτόν τον πραγματικό πλούτο της χώρας. Και επειδή το μεγάλο εμπόδιο για τον σκοπό αυτό είναι ο ελληνικός λαός, μας βύθισαν σε πολύπλευρη κρίση, προκειμένου να μας βγάλουν από τη μέση. Ανεργία, εξαθλίωση, πείνα, φόβος, σοκ και δέος, είναι τα όπλα για να εξουδετερωθεί ο ελληνικός λαός και να εξαγοράσουν με εξευτελιστικές τιμές την Αξία της Ελλάδας.

Μια τέτοια συμπεριφορά αποδεικνύει ότι οι δανειστές μας, κράτη και Τράπεζες, είναι βασικά εχθροί του Λαού και της χώρας μας και γι' αυτό με κάθε μέσον θα πρέπει να ξεφύγουμε από τον θανάσιμο εναγκαλισμό τους. Γι' αυτό το λόγο η πολιτική που οφείλουμε να ακολουθήσουμε θα πρέπει να είναι απ' τη μια μεριά αποφασιστική κι από την άλλη προσεκτική.

Εμείς προτείνουμε σ' αυτό το στάδιο να στηριχτούμε στην προβολή του εθνικού μας πλούτου και να επιδιώξουμε μια πρώτη διέξοδο καθαρά οικονομικού χαρακτήρα.

Οι συμφωνίες που έχουν υπογράψει έως τώρα οι ελληνικές κυβερνήσεις με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη δεν μας εμποδίζουν να έχουμε οικονομικές σχέσεις με άλλους λαούς. Το εμπόδιο αυτό μπήκε με το Μνημόνιο. Επομένως οι ενέργειες που προτείνουμε, έχουν ως προϋπόθεση την κατάργηση των Μνημονίων ( Ι και ΙΙ ). Όμως μια τέτοια ενέργεια, αν έχουμε τη δύναμη να την πραγματοποιήσουμε (λ.χ. ως εκλεγμένη κυβέρνηση), θα προκαλέσει την αντίθεση της Ευρώπης των Τραπεζών, που το πιο πιθανό είναι να εκδηλωθεί με την παύση των πληρωμών και τον κίνδυνο να βρεθούμε χωρίς χρήματα.

Γι' αυτό το ενδεχόμενο σε μια τέτοια πιθανή περίπτωση θα πρέπει η Κυβέρνηση που θα προκύψει να έχει εξασφαλίσει την ύπαρξη του αναγκαίου ποσού για να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της χώρας τουλάχιστον για ένα έτος. Αυτό παράλληλα θα καθησυχάσει και τους δανειστές ότι διαθέτουμε τους πόρους που θα εξασφαλίσουν την καταβολή των νόμιμων και δίκαιων υποχρεώσεών μας, πάντα βέβαια με βάση το διεθνές δίκαιο και τις ως τώρα πρακτικές που εφαρμόστηκαν σε παρόμοιες περιπτώσεις (βλ. Ελλάδα επί Μεταξά και Γερμανία μετά τον πόλεμο).

Το ερώτημα είναι πώς θα εξασφαλιστεί αυτό το ποσόν (πιθανώς μερικές δεκάδες δισ. Ευρώ). Η απάντηση είναι, με τη μορφή προκαταβολής σε μια συμφωνία για την εκμετάλλευση του συνόλου του εθνικού μας πλούτου με έναν οικονομικό Εταίρο. Πράγματι εάν το ποσόν της συμφωνίας με τη μορφή Κοινοπραξίας για το σύνολο του εθνικού μας πλούτου ξεπεράσει τα 10 και πιθανόν τα 20 τρισ., πράγμα που σημαίνει ότι ο οικονομικός μας Εταίρος θα έχει να αντλήσει σε βάθος χρόνου μεγάλα κέρδη, η προκαταβολή αυτή θα είναι γι' αυτόν απολύτως εφικτή.

Πώς όμως η Κυβέρνηση που θα αναλάβει την πραγματοποίηση αυτής της ιστορικής αλλαγής θα έχει στη διάθεσή της αυτό το ποσό που θα την θωρακίσει για να αντιμετωπίσει την αναμενόμενη επιθετικότητα των αφεντικών της Τρόικα και του ΔΝΤ, που θα έχουν φροντίσει να «στεγνώσουν» τα κρατικά ταμεία από χρήμα; Πώς θα πληρωθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και όλες οι βασικές ανάγκες;

Επομένως για να εξασφαλιστεί αυτή η προκαταβολή, θα πρέπει να έχει προηγηθεί έστω μία κατ' αρχήν συμφωνία με τον υποτιθέμενο εταίρο. Ποιος όμως θα την κάνει, αφού θα έχουμε κυβέρνηση της Τρόικα και εκλεγμένη Βουλή, στην οποία συμμετέχουν κόμματα από την ακροδεξιά ως την ιστορική Αριστερά;

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Στις 12 Φεβρουαρίου είχαμε μια κυβέρνηση μειοψηφίας (Παπαδήμου) και η Βουλή είχε κληθεί να ψηφίσει το Μνημόνιο ΙΙ. Έξω από τη Βουλή, στο Σύνταγμα, είχαν συγκεντρωθεί εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, για να εμποδίσουν αυτή την εθνοκτόνα ψηφοφορία.

Στην περίπτωση που το πλήθος αυτό ήταν συντεταγμένο με επί κεφαλής μια Ενωμένη Πατριωτική ηγεσία και είχε στο πρόγραμμά του τις απόψεις που εκθέτω στο παρόν κείμενο, τις οποίες θα είχαμε την ευκαιρία να τις προβάλουμε τότε μπροστά στις κάμερες του τηλεοπτικών καναλιών όλου του κόσμου, το κύρος αυτού του Κινήματος (τότε της ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α.) θα εκτινασσόταν τόσο ψηλά, ώστε θα έφτανε να θεωρείται από κει και πέρα ως μια πιθανότατη εναλλακτική λύση στο πρόβλημα εξουσίας, που μας είχε οδηγήσει σε αδιέξοδο. Να θεωρείται όχι μόνο από τον Λαό μας αλλά και από τα ξένα κράτη και ιδιαίτερα για όσα έχουν ειδικό ενδιαφέρον για τη χώρα μας. Δηλαδή η Ευρώπη, οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα.

Είμαι βέβαιος, ότι τότε, με τη μοναδική σε πλήθος συγκέντρωση, βλέποντας ότι εκπροσωπούμε την πλειοψηφία του Λαού, θα έδιναν την ανάλογη σημασία στην πρότασή μας και το πιο πιθανό θα ήταν να δεχθούν να συζητήσουν έστω εμπιστευτικά μαζί μας.

Τα μεγάλα κράτη ξεχωρίζουν για τον ρεαλισμό τους. Ας πάρουμε την Ευρώπη. Μήπως δεν έχουν καταλάβει ότι έχουν μπλέξει σε μια περιπέτεια, που το πολύ-πολύ να κερδίσουν από μας ψιλοπράγματα σε σχέση με τα οικονομικά τους μεγέθη. Απ' την άλλη μεριά αυτή η κλοπή της δημόσιας περιουσίας μας που επιχειρούν, πρώτα απ' όλα αποτελεί γι' αυτούς στίγμα και στη συνέχεια δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα πετύχει.

Ήδη με την αναγγελία της εκποίησης των πρώτων λιμανιών, άρχισαν να ξεσηκώνονται οι τοπικές κοινωνίες. Είναι βέβαιο ότι οι Έλληνες δεν πιστεύουν ακόμα ότι έχει αποφασιστεί με το Μνημόνιο το ξεπούλημα της χώρας. Όσοι αρχίζουν να το βλέπουν, ελπίζω ότι θα αρχίσουν να ξεσηκώνονται.

Στο σημείο αυτό ερχόμαστε εμείς και προτείνουμε στους Ευρωπαίους να συνάψουν μια συμφωνία με την Ελλάδα, που να αφορά το σύνολο του αναξιοποίητου πλούτου της χώρας που ανέρχεται σε Χ τρισ. Ευρώ χωρίς Τρόικα, Λιτότητα, Αντισυνταγματικές ενέργειες και κλοπές. Μια τέτοια πρόταση δεν θα τους προβλημάτισε; Η άποψή μου είναι πως ναι, θα τους προβλημάτισε. Όπως επίσης θα τους προβληματίσουν οι προτάσεις μας για την μέθοδο με την οποία προτείνουμε να γίνουν όλα αυτά. Δηλαδή μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας και του σεβασμού των υπολοίπων (πλην των οικονομικών) δεσμεύσεων με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
*

Όλες αυτές οι σκέψεις με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να θεωρήσουμε το πρόγραμμά μας ως τελικό στόχο, όταν δηλαδή θα έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες συνθήκες μετά την κατάκτηση του άμεσου στόχου, δηλαδή της εξόδου της χώρας από τον ασφυκτικό κλοιό των τοκογλύφων πιστωτών μας. Ο στόχος αυτός, ο άμεσος, στηρίζεται πάνω σε μια νέα ιδέα, της οποίας η προβολή -με στόχο την αποδοχή της από τον ελληνικό λαό- αλλάζει όλα τα δεδομένα της εθνικής, κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας. Γιατί το πολιτικό γίγνεσθαι στην χώρα μας βασιζόταν στην άποψη ότι είμαστε μια φτωχή χώρα και ένας Λαός β΄ κατηγορίας, αναγκασμένος να ζει χάρη στα φιλάνθρωπα αισθήματα των αυτόκλητων προστατών μας. Ζούσαμε και ζούμε με τα χρήματα που μας δανείζουν απλόχερα και κάτω από τη σκιά της προστασίας που μας προσφέρουν με την ίδια απλοχεριά.

Έτσι εμπεδώθηκε στο υποσυνείδητο του Λαού μας ότι χωρίς προστάτες-δανειστές είμαστε χαμένοι, δεδομένου ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε δίχως τα δικά τους λεφτά ούτε να προστατευθούμε από τους εχθρούς δίχως τα δικά τους όπλα. Βεβαίως μας χρεώνουν και για τα λεφτά και για τα όπλα που μας προσφέρουν. Και μάλιστα με μεγάλους τόκους, που συσσωρεύονται χρόνο με χρόνο. Όμως αυτό μάθαμε να θεωρούμε ότι είναι μια άλλη υπόθεση, μιας και είμαστε ανίκανοι να ζήσουμε και να προστατευθούμε μόνοι μας. Και έτσι δεχόμαστε μοιρολατρικά τη συνέχιση αυτής της κατάστασης, που το μόνο που πετυχαίνει είναι να μεγαλώνει την εξάρτησή μας από τους ξένους.

Στο σημείο αυτό η δική μας συμβολή είναι να αποκαλύψουμε στον Λαό την αλήθεια με αριθμούς και ακαταμάχητα στοιχεία:

Πόσο είναι το ΑΕΠ; ΑΕΠ σημαίνει αυτό που παράγεται από τη συνάρτηση των δυνατοτήτων της χώρας (παραγωγή) και του εργατικού μας δυναμικού. Φτάνει το ποσόν αυτό για να ζήσουμε; Κι ακόμα πόσα μας χρειάζονται για να ζήσουμε και να προστατευθούμε; Και μια άλλη ερώτηση: Πού πάει αυτό το ποσόν; Και πόσο πάει στους τόκους και τα χρεολύσια; Επίσης, ποιος υπήρξε και είναι ο ρόλος του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων απέναντι σ' αυτή την αδιέξοδη σχέση; Έστω στην προσπάθεια να διαφωτίσουν τον Λαό και να μην τον κρατούν στα σκοτάδια.

Ένα μεγάλο μέρος αυτών που παράγουμε πάει στους πιστωτές και προστάτες μας (τόκοι), γεγονός που μας υποχρεώνει να ζητάμε νέα δάνεια, έτσι ώστε οι πιστωτές μας να κερδίζουν τελικά από τον ιδρώτα μας περισσότερα από ό,τι εμείς οι ίδιοι. Κι από πάνω έχουμε ελληνικά κόμματα στην υπηρεσία των ξένων πιστωτών μας, που κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή με μοναδικό σκοπό να διατηρούν και να αυξάνουν την εξάρτησή μας από τους ξένους προστάτες.

Η αλήθεια για το ΑΕΠ και για το πού πάει το ΑΕΠ είναι άγνωστη στον Λαό μας. Εάν μάθει λ.χ. ότι η αξία του μας καθιστά ανεξάρτητους, είναι βέβαιο ότι θα ανέβει η ψυχολογία του, γιατί αντίθετα από ό,τι του λένε οι εχθροί του, όχι μόνο δεν είναι ανίκανος και τεμπέλης ούτε κατοικεί σε μια φτωχειά χώρα αλλά με τη δουλειά του και με τα αγαθά που του προσφέρει η εκμετάλλευση του πλούτου της χώρας του δημιουργεί ένα ετήσιο ΑΕΠ, που τον κάνει αυτάρκη και αυτοδύναμο.

Φανταστείτε τώρα πόσο ψηλά θα ανεβεί το ηθικό και η αυτοπεποίθηση του Λαού, όταν μάθει ότι εκτός από το ΑΕΠ που τον κάνει αυτάρκη, η χώρα στην οποία ζει έχει κρυμμένους θησαυρούς τρισεκατομμυρίων Ευρώ. Δηλαδή έχει δικό του-καταδικό του ένα μεγάλο πλούτο, που δεν θα πρέπει επ' ουδενί να επιτρέψει να του τον κλέψουν και που οφείλει πρώτον να τον προστατέψει με κάθε μέσον και δεύτερον να τον εκμεταλλευτεί και να τον αναπτύξει με τον καλλίτερο και συμφερότερο τρόπο.

Έτσι βλέπουμε ότι αυτή η νέα Ιδέα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αποκάλυψη στον Λαό του πλούτου της χώρας μαζί με τις προτάσεις και τα σχέδια για να πειστεί ότι αυτός είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης αυτού του πλούτου και γι' αυτό οφείλει να βρει ο ίδιος τους τρόπους με τους οποίους θα τον αξιοποιήσει ο ίδιος και για δικό του όφελος.
*

Αυτό το Μοντέλο Κρίσης που ζούμε σήμερα στη χώρα μας ξεκίνησε πολύ πιο πριν να εφαρμόζεται σε πολλές χώρες με διαφορετική ανάπτυξη και επομένως με διαφορετικούς τρόπους. Όπως λ.χ. στην Αγγλία και την Αργεντινή. Όμως ο μεγάλος πόνος που υπέφεραν οι ανθρακωρύχοι στην Αγγλία και οι εργαζόμενοι στην Αργεντινή, ήταν ακριβώς ο ίδιος.

Ποιος έχει κατασκευάσει αυτό το Μοντέλο; Ποιοι βρίσκονται πίσω από τους υπεύθυνους; Γιατί έγινε και πού αποσκοπεί; Δηλαδή ποιος είναι ο τελικός στόχος; Άλλοι μιλούν για κρίση του καπιταλισμού. Εγώ στα Χανιά είχα πει ότι το Χρήμα απέκτησε συνείδηση της δύναμής του και γι' αυτό τα κέντρα απ' όπου κατευθύνεται η επίθεση είναι οι Τράπεζες και το Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, με εκπροσώπους όπως λ.χ. ο Σόρος και ο Ρουμπινί.
Όμως από τις απαντήσεις αυτές λείπει το πιο βασικό, δηλαδή ο Εγκέφαλος. Ποιος είναι; Έχει ιδεολογία, συμφέροντα, βλέψεις, συγκεκριμένους στόχους; Και ποιους;
Προχωρώντας στην έρευνα έπεσα σε ένα τοίχο, που έχει την επιγραφή ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ. Γιατί άραγε;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο Ελληνισμός είναι αυτός που διαμόρφωσε το πολιτισμικό επίπεδο του Δυτικού Κόσμου με την ανακάλυψη και ανάδειξη της Επιστήμης και της Τέχνης σε υψηλά επίπεδα από την εποχή του Ομήρου, των προσωκρατικών και της κλασσικής περιόδου των Αθηνών. Ο Ελληνισμός είναι αυτός που διατύπωσε πρώτος τις έννοιες της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Ειρήνης, σε αντίθεση με άλλους λαούς, στους οποίους ο Βασιλιάς-Μονάρχης κυβερνούσε αυθαίρετα.

Πρόκειται όπως βλέπουμε, για δύο διαφορετικούς κόσμους.

Παρ' όλα αυτά εμείς τελικά υποχρεωθήκαμε από τη γένεση του ελληνικού κράτους να υποταχτούμε στην ευρωπαϊκή κηδεμονία, της οποίας το εξουσιαστικό μέρος έχει διαμορφωθεί από την εποχή του Μεσαίωνα από τη λογική της κάθετης εξουσίας και με όπλα καταπίεσης των λαών την Οικονομία, την Πολιτική και την υποβάθμιση του Πολιτισμού σε θεραπαινίδα της Εξουσίας.

Και φτάσαμε στη σημερινή εποχή, όπου βλέπουμε ότι εδώ και αρκετό καιρό έχει σχηματισθεί ένα άτυπο και «αόρατο» κέντρο Παγκόσμιας Εξουσίας, που αποφασίζει για τα πάντα ερήμην βεβαίως των Λαών. Ένα Κέντρο που ελέγχει το χρήμα, την οικονομία, τις Τράπεζες άρα τελικά και την ίδια την Πολιτική. Οπότε με τη δύναμη της Οικονομίας και της Πολιτικής μπορεί να ελέγχει την κοινωνία και τις σχέσεις ανάμεσα σε κοινωνίες-κράτη σε παγκόσμια κλίμακα.

Η παραπάνω ανάλυση με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι σήμερα η ανθρωπότητα βιώνει μια κοσμοϊστορική επίθεση με στόχο την επιβολή της λεγόμενης Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, της οποίας αγνοούμε το περιεχόμενο. Προς το παρόν βρισκόμαστε σε ένα θα έλεγα προπαρασκευαστικό στάδιο, όπου με όπλα την Οικονομία και την Πολιτική, τομείς που ελέγχουν ολοκληρωτικά, επιχειρείται η διάλυση των κοινωνιών και των εθνών, λες και οι λαοί είναι απλές λέξεις γραμμένες με κιμωλία στον μαυροπίνακα και κάποιος με ένα σφουγγάρι επιχειρεί να τις σβήσει για να γράψει επάνω στον καθαρισμένο πια μαυροπίνακα τις δικές του λέξεις, δηλαδή τα δικά του σχέδια για τη μορφή των λαών-κοινωνιών, τους όρους και τους κανόνες ζωής, μορφής σχέσεων κοινωνικού, οικονομικού, μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου, μορφών διακυβέρνησης και επίπεδα ελευθεριών. Να σβήσει τις ιστορικές και πολιτισμικές μνήμες, να εξαθλιώσει τις μάζες και να μεταβάλει τους ανθρώπους σε ποίμνια τετραπόδων.

Αυτά τουλάχιστον φαίνονται προς το παρόν δια γυμνού οφθαλμού.

Φαίνεται ότι το εκτελεστικό όργανο αυτής της νέας πολιτικής, ο κυβερνητικός εγκέφαλος είναι η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ με επί κεφαλής τον Henry Kissinger. Γύρω απ' αυτή τη Λέσχη υπάρχουν άλλα σπουδαία διεθνή ιδρύματα, όπως το ΔΝΤ, καθώς και πανεπιστημιακές σχολές όπως αυτή του Σικάγου που ίδρυσε ο οικονομολόγος Φρήντμαν, σύμβουλος της Θάτσερ, του Ρήγκαν, του Πινοσέτ και του υιού Μπους μεταξύ άλλων.

Έχει διαρρεύσει η πληροφορία ότι η Λέσχη αυτή έχει καταστρώσει το δικό της κυβερνητικό πρόγραμμα λ.χ. στους τομείς της Παιδείας, του Στρατού, της Ασφάλειας, της Υγείας, της Γεωργίας, του Εμπορίου κλπ., που θα αφορά τις «κατεχόμενες» χώρες.

Στο μεταξύ έχει διεισδύσει και έχει μετατρέψει σε όργανά της κρίσιμους κοινωνικούς τομείς, όπως είναι η Επιστήμη, η Φιλοσοφία, η Ιστορία και η Τέχνη, με διακλαδώσεις σε πολλές χώρες και με κύριο όχημα εκπροσώπους της μετριοπαθούς Αριστεράς, όπως λ.χ. η ομάδα των Ελλήνων ιστορικών, κοινωνιολόγων και φιλοσόφων, (βλ. περιπτώσεις Δραγώνα, Ρεπούση, Γαβριηλίδη κλπ.) γνωστών ως εθνομηδενιστών, που έτσι βοηθούν τις δυνάμεις της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης στο κύριο έργο της, δηλαδή την αποδόμηση του Έθνους, την αλλοίωση της ιστορίας και την υποβάθμιση της πολιτιστικής παράδοσης.

Πάνω από τη Λέσχη αυτή και κύρια κατευθυντήρια δύναμη είναι ο έλεγχος της Παγκόσμιας Οικονομίας μέσω των τραπεζικών κολοσσών όπως ο Ρότσιλντ, ο Ροκφέλερ, η Goldman Sachs και άλλοι.

Η τεράστια οικονομική δύναμη που διαθέτουν, τους βοήθησε ώστε να θέσουν υπό τον έλεγχό τους αρχικά το πολιτιστικό και στη συνέχεια το πολιτικό γίγνεσθαι, ειδικά στις πλούσιες χώρες, ούτως ώστε να γίνουν οι ενδιάμεσοι κρίκοι για να περάσει ο έλεγχος στα κράτη της περιφέρειας. Έτσι οι Λαοί είναι πλέον εκτεθειμένοι σε χτυπήματα τόσο απ' έξω όσο και από τα μέσα των χωρών τους. Όπου εκτός από τις παραδοσιακά συντηρητικές δυνάμεις της Δεξιάς, ήρθαν να προστεθούν και τα ηγετικά στρώματα της λεγομένης ανανεωτικής Αριστεράς σε όλα της τα επίπεδα: πολιτικά, επιστημονικά, καλλιτεχνικά, φιλοσοφικά κλπ.

Η Ελλάδα ως ιστορική έννοια, που όπως είδαμε υπήρξε μία από τις ρίζες που διαμόρφωσαν τον Δυτικό Κόσμο, αποτελεί το αντίπαλο δέος στη φιλοσοφία και τις πρακτικές αυτών των Δυνάμεων. Η ύπαρξη και μόνο της Ελλάδας ως ελεύθερης χώρας πιστής στις βασικές αρχές της Ελληνικότητας, αποτελεί θεμελιώδες εμπόδιο στην επέλαση αυτού του νέου ολοκληρωτισμού. Εξ ου και η ειδική μεταχείριση που έχουμε σήμερα από τις δυνάμεις που με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο είναι όργανα της πολιτικής που ξεκινά και κατευθύνεται από τα διεθνή οικονομικά κέντρα που ελέγχουν όπως είδαμε όχι μόνο το διεθνές οικονομικό γίγνεσθαι αλλά και το πολιτικό.

Όλοι διερωτώμαστε για ποιο λόγο τόσο μίσος εναντίον του λαού μας. Η απάντηση είναι ότι και μόνο η λέξη «Ελλάδα» θυμίζει τις έννοιες ελευθερία, δημοκρατία, επιστήμη, τέχνη, πολιτισμός. Και γι' αυτόν το λόγο και μόνο θα πρέπει να χτυπηθεί, να συκοφαντηθεί, να γελοιοποιηθεί, να παραμορφωθεί, να λείψει. Να λείψει, να εξαφανιστεί, γιατί ενοχλεί.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι σήμερα ο ελληνικός λαός δεν γνωρίζει αυτή την πραγματικότητα. Δεν φταίει αυτός, γιατί οι δοκιμασίες που πέρασε ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες δικτατορίας και αμέσως μετά με τη βαθειά του διάβρωση από τις πολυπρόσωπες δυνάμεις του λαϊκισμού, τον έχουν απομακρύνει από τις ίδιες τις ρίζες του, τα ιδεώδη, τις παραδόσεις και τη συνείδηση του εαυτού του. Και όπως είδαμε, είναι περικυκλωμένος πανταχόθεν. Δεξιά, Κεντροδεξιά, Αριστερά, Κεντροαριστερά βρίσκονται κάτω από την άμεση η την έμμεση κηδεμονία των δυνάμεων που στοχεύουν στη δημιουργία της παγκόσμιας διακυβέρνησης που θα χτιστεί επάνω στα ερείπια των Λαών.

Στην ουσία αυτές οι δυνάμεις που υπηρετούν σήμερα το Μνημόνιο είτε κάνουν ότι το χτυπούν με χαρτοπόλεμο, αυτοκτονούν. Τόσο οι ηγέτες όσο και οι οπαδοί τους. Εμάς τους υπόλοιπους απλώς μας δολοφονούν. Πάντως έτσι ή αλλοιώς όλες οι ενέργειες των εχθρών μάς οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μας πάνε στην εξολόθρευσή μας.

Όμως το γεγονός ότι είμαστε Έλληνες, δηλαδή έστω και οι τυπικοί αν όχι ουσιαστικοί συνεχιστές του Ιδεώδους της Ελληνικότητας, μπορεί να μας αναδείξει ως εθνική οντότητα και ολότητα σε υπολογίσιμο και επικίνδυνο αντίπαλο της δύναμης της Παγκοσμιοποίησης. Με έναν όρο: Να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε, ποια είναι η δύναμή μας και με ποιους τρόπους θα την αξιοποιήσουμε.

Πρέπει όμως γι' αυτό να υψώσουμε το ανάστημά μας, για να μπορέσουμε να δούμε σε βάθος χρόνου την ποιοτική μας διαφοροποίηση από τις δυνάμεις του ιστορικού ολοκληρωτισμού, τις σημερινές Δυνάμεις της Παγκοσμιοποίησης. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι και ρατσιστές, όταν κατατάσσουν ανθρώπους και λαούς σε πλούσιους και φτωχούς, εργατικούς και τεμπέληδες, έξυπνους και βλάκες, αναπτυγμένους και υπανάπτυκτους, κυρίαρχους και υποτελείς.

Αντίθετα εμείς αναδείξαμε τον Πολίτη σε κυρίαρχη δύναμη μέσα στο δικό του κοινωνικό σύστημα, την Δημοκρατία. Εμείς υπερασπίσαμε την Ειρήνη, που εξασφαλίζει την ισότητα των Λαών και την προστασία των αδυνάτων από τις ορέξεις των δυνατών. Εμείς αναδείξαμε τον Πολιτισμό σε ηγεμονική δύναμη μέσα στην κοινωνία.

Να λοιπόν για ποιους λόγους θα πρέπει να στραφούμε δυναμικά, αποφασιστικά και δημιουργικά στον εαυτό μας και να επιχειρήσουμε να καταγράψουμε, να αναπτύξουμε και να αναδείξουμε όλο τον πλούτο της χώρας, ιστορικό, πνευματικό και υλικό. Μόνο η συνειδητοποίηση από τον Λαό μας ότι είναι πλούσιος και αυτάρκης από κάθε άποψη θα τον κάνει δυνατό και ικανό να διασπάσει τον ασφυκτικό κλοιό που μας τυλίγει για να σωθεί.

Είναι βέβαιο ότι το παράδειγμά μας θα αποτελέσει φάρο και για τους άλλους λαούς που βρίσκονται ή πρόκειται να βρεθούν στην ίδια θέση με μας. Και φτάνουμε έτσι στην ανάγκη να αναθεωρήσουμε προσωρινά την τακτική μας με την προσπάθεια να βάλουμε όλες μας τις δυνάμεις για το σπάσιμο της περικύκλωσης με βασικό όργανο και πάλι την ενότητα του Λαού.

Τελειώνοντας προτείνω μια σειρά από στόχους, που θα πρέπει να κατακτήσουμε στο άμεσο μέλλον, αφού πρώτα εξοπλιστούμε με μια συνολική, πλήρη και ακριβή γνώση του πλούτου της χώρας.

Προς το παρόν προσπαθούμε να σχηματίσουμε μια Επιτροπή από επιστήμονες ειδικευμένους στον ορυκτό και υποθαλάσσιο πλούτο της χώρας με προοπτική η έρευνα να επεκταθεί σε όλες τις παραγωγικές πηγές και κλάδους, ώστε να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με την μεγαλύτερη δυνατή προσέγγιση την ακριβή εθνική μας περιουσία. Σ' αυτό το έργο πιστεύω ότι εκτός από την Επιτροπή θα πρέπει να βοηθήσουν και όλα τα μέλη μας με κάθε μέσο που διαθέτει ο καθένας. Με άλλα λόγια για τις προσεχείς εβδομάδες η Σπίθα θα πρέπει να μεταβληθεί σε μια κυψέλη συλλογής γνώσεων.

Όταν θα είμαστε έτοιμοι και μόνο τότε, θα παρουσιαστούμε αιφνιδιαστικά για να πληροφορήσουμε τον ελληνικό λαό για πρώτη φορά την νεότερη ιστορία για το πόσο αξίζουν η σημερινή Ελλάδα και ο Λαός της. Φυσικά ο μοναδικός ιδιοκτήτης αυτού του πλούτου είναι ο Ελληνικός Λαός και κανείς άλλος δεν έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται την περιουσία του εκτός από τον ίδιο. Με ποιο τρόπο θα το πετύχει, αυτό είναι κάτι που θα το μελετήσουμε και θα το προτείνουμε. Πάντως αυτό που γίνεται σήμερα, που έχει ήδη ξεκινήσει, το ξεπούλημα της χώρας, αποτελεί πράξη προδοτική, για την οποία όλοι οι ένοχοι όλων των βαθμίδων θα πρέπει να αποκαλυφθούν.

Σε κάθε ευκαιρία από τώρα και στο εξής οφείλουμε να παίρνουμε από τους πολίτες ενυπόγραφα ψηφίσματα που να δηλώνουν ότι ως Έλληνες πολίτες και μοναδικοί ιδιοκτήτες του Δημόσιου Πλούτου θεωρούμε ότι όλες αυτές οι αγοραπωλησίες αποτελούν ενέργειες προδοτικές για τον Λαό και το Έθνος και γι' αυτό είναι σαν μην έγιναν. Και να προειδοποιούμε τους αγοραστές ότι σε πρώτη ευκαιρία που ο Λαός θα γίνει το Αφεντικό στη χώρα του, όλα όσα πουλήθηκαν ή ενοικιάστηκαν, θα ξαναγίνουν εθνική περιουσία.

Στο μεταξύ αυτό το Μέτωπο του ξεπουλήματος πρέπει να μπει στην κορυφή των δράσεων για την κάθε σπίθα. Διαβάζοντας τον Ριζοσπάστη χαίρομαι που το ΚΚΕ το έχει βάλει κι αυτό σαν πρωταρχικό στόχο των ενεργειών του. Επίσης εκεί, στην ίδια εφημερίδα, υπάρχουν πολλά χρήσιμα στοιχεία, ωφέλιμα για την δράση μας. Ας επωφεληθούμε κι εμείς κι ας προσπαθήσουμε να συντονίσουμε τις δράσεις μας.

Παρουσιάζοντας τα μεγέθη της εθνικής περιουσίας θα υπογραμμίζουμε ότι τα στοιχεία αυτά καθιστούν την πατρίδα μας αυτάρκη και αυτοδύναμη και θα καλούμε τον Λαό να αναλάβει την αξιοποίηση του δικού του πλούτου με κατοχυρωμένη συνταγματικά τη συλλογική ευθύνη για το πώς και με ποιους θα γίνεται αυτή η αξιοποίηση.

Εμείς προτείνουμε τη μέθοδο των Κοινοπραξιών. Έχουμε ήδη κάνει ένα πρώτο κατάλογο με 10 Κοινοπραξίες. Πιστεύουμε ότι θα ήταν εθνικά ωφέλιμο εάν όλες οι θεματικές Κοινοπραξίες γινόταν ένα Πακέτο που να προταθεί (πιθανόν με ένα διεθνή διαγωνισμό) σε έναν οικονομικό Εταίρο. Μια χώρα ή ένα σύνολο διεθνών εταίρων με ένα φορέα. Αυτή η σκέψη γίνεται, γιατί τα προβλεπόμενα κέρδη από την συμφωνία κοινοπραξίας με ένα Εταίρο θα είναι τόσο μεγάλα ώστε να δεχθεί να καταβάλει ως προκαταβολή ένα τέτοιο ποσό, ας πούμε Χ δισ. Ευρώ, που μας είναι απαραίτητο από τη στιγμή που θα είμαστε σε θέση να καταγγείλουμε το Μνημόνιο, οπότε θα στεγνώσει η χώρα από χρήμα και θα πρέπει να περάσουμε μια κρίσιμη περίοδο με ανοιχτά οικονομικά και κοινωνικά μέτωπα.

Φυσικά όλα αυτά είναι υποθετικά, γιατί εξαρτώνται από την απήχηση που θα έχουν στον Λαό οι νέες θέσεις και προτάσεις μας. Η ενότητα του Λαού είναι και πάλι -και πάντοτε- το κλειδί για λύσεις ιστορικού μεγέθους.

Στην πρότασή μου για Συνδιάσκεψη τον προσεχή Οκτώβριο υπάρχουν με τη μορφή διαφόρων θεμάτων οι απόψεις μου που αφορούν το περιεχόμενο των δράσεων για το άμεσο μέλλον.

Καλώ τα μέλη μας να σταθμίσουν καλά τα μεγέθη και τα βάρη αυτών των νέων ιδεών και προτάσεων πριν αποφασίσουν να μείνουν στην Σπίθα. Η ως τώρα εμπειρία υπήρξε απογοητευτική. Κι αυτό κατά την άποψή μου συνέβη, γιατί υπήρξαν πολλοί που δεν μελέτησαν και δεν κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται είτε όταν το κατάλαβαν λάκισαν μπροστά στο βάρος των ευθυνών.

Το να ανήκεις σε μια καθαρά ριζοσπαστική, ανατρεπτική και συγχρόνως αναγεννητική οργάνωση δεν είναι εύκολη υπόθεση. Λ.χ. άλλοτε μας φυλάκιζαν. Σήμερα μας φιμώνουν χωρίς να αποκλείεται βέβαια αύριο να μας φυλακίζουν και πάλι. Αυτός είναι ο Ολοκληρωτισμός, για να μην πω άλλη βαρειά λέξη, είτε σκέτος είτε με μανδύες δημοκρατικούς ή ακόμα και προοδευτικούς, πράγμα που τον κάνει πολύ πιο επικίνδυνο.

Τώρα τουλάχιστον δεν μπορεί κανείς να μας κατηγορήσει -όσους μείναμε πιστοί στις επάλξεις- ότι κινούμεθα από προσωπικές φιλοδοξίες κυνηγώντας αξιώματα, τιμές και χρήμα. Άλλοι το έκαναν αυτό και κατά σύμπτωση αυτοί ακριβώς που μας κατηγορούν είτε εκείνοι που μπήκαν στις γραμμές μας για να μας διαλύσουν, επειδή προφανώς πίστευαν ότι είναι πιο καλοί και πιο αγνοί από μας. Μερικοί από αυτούς είχαν στο νου τους την ανωτερότητα και την αγνότητα μιας βουλευτικής έδρας, πολύ βολικής κατά τα άλλα μέσα στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που ζούμε.

Τέτοια φαινόμενα δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε να ξαναϋπάρξουν ανάμεσά μας. Γι' αυτό καλώ από τώρα όποιον έχει και την παραμικρή αμφιβολία για τις ιδέες και τα σχέδια δράσης της Σπίθας, να μας εγκαταλείψει τώρα που επιχειρούμε αυτό το νέο ξεκίνημα και έχουμε ανάγκη να είμαστε όλοι μαζί σαν μια γροθιά.

Από δω και πέρα κάθε Σπιθιστής και κάθε Σπιθίστρια πρέπει να είναι μαχητής. Βέβαιος για την επιλογή και την πίστη του και κυρίως αφοσιωμένος έως θανάτου στον αγώνα για τη σωτηρία και την αναγέννηση της Ελλάδας.



ΙΙ.

ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012



ΘΕΜΑ Ι.


1ον Να υπολογισθεί επακριβώς ο πλούτος της χώρας.

2ον Με βάση τον πλούτο της χώρας θέτουμε κύριο στόχο την αξιοποίησή του

Α. για να βγούμε από το Μνημόνιο

Β. να εξασφαλίσουμε το αναγκαίο κεφάλαιο για την μεταβατική περίοδο

Γ. να στηρίξουμε την ανάπτυξη της χώρας έχοντας απαλλαγεί από οικονομικές δεσμεύσεις.

Δ. την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και

Ε. την ελευθερία στην επιλογή των εταίρων για τη σύναψη ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΩΝ για το σύνολο του πλούτου και σε βάθος χρόνου με την επιδίωξη να παραμείνουμε στην Ευρώπη (ανεξάρτητα από τους οικονομικούς μας εταίρους) και να μην διαταράξουμε τις γεωστρατιωτικές μας δεσμεύσεις με τον όρο να τις προσαρμόζουμε στα εθνικά μας συμφέροντα και ανάγκες.




ΘΕΜΑ ΙΙ.



Οργάνωση της Αλληλεγγύης, της Αντίστασης και της Ανυπακοής απέναντι στα νέα μέτρα και τις νέες συνθήκες που θα δημιουργηθούν.





ΘΕΜΑ ΙΙΙ.



Στροφή προς την Ιδεολογικο-Πολιτιστική κατεύθυνση ως βασικό στόχο της πολιτικής, των προσπαθειών και των αγώνων μας.

Δημιουργία Ανεξάρτητων Ομάδων στον επιστημονικό και τον καλλιτεχνικό χώρο, που θα λειτουργήσουν ως βασικά στηρίγματα για την πραγματοποίηση της Αντεπίθεσης στην ηττοπάθεια και τη μιζέρια με την προβολή των στρατηγικών μας πλεονεκτημάτων στους τομείς της πατριωτικής-αγωνιστικής μας παράδοσης και της πλούσιας πνευματικής και καλλιτεχνικής μας περιουσίας και παρουσίας.

Επιστημονική πολεμική στη σημερινή κυριαρχία του διδύμου Οικονομία και Πολιτική της Οικονομίας όπως την επιβάλλουν σήμερα μονοπωλιακά οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές δυνάμεις και αντιπαράθεση των ιδεολογικών, ηθικών και πολιτισμικών αξιών μας.

Επαναδιατύπωση της αντίθεσής μας με το Σύστημα Εξουσίας που μας αντιπαραθέτει με την Δεξιά, την Σοσιαλδημοκρατία και την ιστορική αριστερά ως αναπόσπαστα τμήματα του Συστήματος Εξουσίας. Δημιουργική στροφή προς την κοινωνική αριστερά που την δημιούργησαν και την δημιουργούν καθημερινά τα αντιλαϊκά μέτρα του διδύμου Τρόικα-Σύστημα και που αποτελεί την πλειοψηφία του ελληνικού λαού.



ΘΕΜΑ IV.



Αυτές οι νέες κατευθύνσεις θέτουν μπροστά στο Κίνημα το πρόβλημα της Εξουσίας με στόχο την κατάκτηση της εκλογικής πλειοψηφίας. Γι' αυτό αποτελεί επείγουσα ανάγκη η σύσταση Επιτροπής Προγράμματος Εξουσίας.





ΠΡΟΤΑΣΗ



1.- Να συζητηθούν μέσα στις οργανώσεις τα θέματα αυτά, να ζυμωθούν οι ιδέες, να διατυπωθούν παρατηρήσεις, προτάσεις και πιθανόν νέες ιδέες.

2.- Αφού εγκριθούν από την Κ.Ε. μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιηθούν από τα μέλη μας για ένα νέο άνοιγμα στην κοινωνία, ενημέρωση του λαού, στρατολογία νέων μελών και ανάπτυξη της οργάνωσης.

3.- Οπλισμένοι από τις ζυμώσεις και τις προσπάθειες αυτές μπορούμε να υπολογίσουμε την ημερομηνία του Β΄ Συνεδρίου μας.





ΣΧΟΛΙΑ



Με τα θέματα αυτά πιστεύω ότι το Κίνημα οδηγείται σε μια νέα πορεία με κύριο χαρακτηριστικό ότι προτείνει στο Έθνος μια διαφορετική εθνική στρατηγική, που στηρίζεται σε ρεαλιστικά στοιχεία που οδηγούν σε ρεαλιστική έξοδο από τον ασφυκτικό κλοιό στον οποίο βρισκόμαστε σήμερα με ειρηνικά και νόμιμα μέσα απαραίτητα για ένα λαό σαν τον δικό μας, που έχει πικρή πείρα από τα λάθη του παρελθόντος και του παρόντος. Το κυριότερο στοιχείο είναι η προβολή του πλούτου της χώρας, που αποτελεί και τον στόχο της ξένης εισβολής. Εμείς από παθητικό στοιχείο (το ξεπούλημα) όπως το προβλέπει το Μνημόνιο, το μεταβάλλουμε σε κύρια ενεργητική δύναμη, για να διεκδικήσουμε, να κερδίσουμε και να στηρίξουμε επάνω της την ανεξαρτησία, την ανάπτυξη και την οικονομική-πολιτική-εθνική αυτοτέλεια της χώρας.

Η άλλη βασική ιδέα είναι η ελεύθερη επιλογή του οικονομικού εταίρου με το δέλεαρ της οικονομικής συνεργασίας με αποκλειστικότητα με αντικείμενο την κοινή εκμετάλλευση ενός πλούτου μεγέθους πολλών τρισεκατομμυρίων Ευρώ.

Επιλέξαμε τη μορφή των Κοινοπραξιών με βάση τη μορφή του αντικειμένου ανάπτυξης. Λ.χ. μερικές δεκάδες κοινοπραξίες ξεκινώντας από την ΑΟΖ και φτάνοντας σε λιμάνια, αυτοκινητοδρόμους και επιστημονικά ινστιτούτα μπορεί συνολικά να φέρουν τόσο μεγάλα κέρδη, ώστε να είναι εφικτή μια προκαταβολή 20-30 δισ. Ευρώ για την μεταβατική περίοδο από την ανάληψη της Κυβέρνησης έως το πέρασμα από τη σημερινή βύθιση στην ανάπτυξη της οικονομίας που θα μας θωρακίζει έναντι των πιστωτών μας.

Θα πρέπει όμως σαν Κίνημα, αμέσως μετά το Β΄ Συνέδριο και την έγκριση του προγράμματος εξουσίας, να ξεκινήσουμε τις βολιδοσκοπήσεις για την ανεύρεση του Οικονομικού Εταίρου.

Θα πρέπει να πεισθεί ο Λαός ότι δεν πρόκειται να αφήσει αυτή τη σάπια οικονομική βάρκα για να πέσει στη θάλασσα και να πνιγεί αλλά ότι υπάρχει το σκάφος το στέρεο για να μεταπηδήσει και να σωθεί. Δηλαδή θα πρέπει να γίνουν από την πλευρά μας επαφές, ενέργειες και αν είναι δυνατόν κατ' αρχήν συμφωνίες, που θα πείθουν για τη σοβαρότητα των προτάσεών μας. Όμως πρέπει να δούμε και την πλευρά του πιθανού Εταίρου, που είναι φυσικό να είναι διστακτικός όσο εμείς μένουμε στα σημερινά πλαίσια και δεν αποκτήσουμε την αναγκαία δύναμη και ακτινοβολία. Η ίδια ανάγκη οργάνωσης, ανάπτυξης και πολιτικής ακτινοβολίας τίθεται αυτομάτως από τη στιγμή που βάζουμε στόχο τη συμμετοχή μας σε εκλογές. Από την άποψη αυτή θεωρώ το διάστημα έως το Συνέδριο καθοριστικό για το ίδιο το μέλλον της Σπίθας όπως την οραματιστήκαμε. Εάν δηλαδή δεν κατορθώσουμε να κάνουμε το απαραίτητο άλμα σ' αυτό το κρίσιμο διάστημα, καταλαβαίνετε ότι η κατάσταση γίνεται πολύ δύσκολη για μας.

Από την πλευρά μου έχω την αίσθηση ότι είναι η τελευταία μεγάλη προσπάθεια στον στίβο της αγωνιστικής πολιτικής δράσης. Εάν αποκτήσω την αναγκαία στήριξη που δεν βρήκα ως τώρα, πιστεύω ότι θα μπορέσω να διαδραματίσω το ρόλο μου, όχι μόνο ως «Ιδρυτής» αλλά και ως ηγέτης αυτού του μεγάλου Κινήματος Αντίστασης, Νίκης και Αναγέννησης, για το οποίο όλοι και όλες έχουν δώσει στην Σπίθα τόσα πολλά