ΠΡΟΣ
Τους πολίτες επαρχίας Λιβαδειάς
Συμπολίτισσες, συμπολίτες,
Διανύουμε σαν χώρα μία τόσο κρίσιμη όσο και ιστορική περίοδο. Η Δικηγορική Κοινότητα Λιβαδειάς , τα μέλη της οποίας έχουν διαγράψει μία αξιοσημείωτη πορεία και ιστορία όσον αφορά στην προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη και στην προάσπιση θεμελιωδών ελευθεριών και δημοκρατικών θεσμών, δεν μπορεί να παραμένει αδιάφορη και απαθής .
Αντίθετα οφείλει να δράσει για όφελος της κοινωνίας με δεδομένο ότι τα αιτήματα μας και οι διαφωνίες μας στοχεύουν στη συνολική αναμόρφωση της Δικαιοσύνης ως θεσμού και στην αποδοτικότερη λειτουργία της , προς όφελος και των δοκιμαζόμενων συμπολιτών μας , οι οποίοι βλέπουν κατακτήσεις ετών να καταπατούνται με πολυνομοσχέδια αμφίβολης συνταγματικότητας.
Έτσι για πολλοστή φορά βρισκόμαστε σε απεργιακές κινητοποιήσεις, με αποφάσεις της Ολομέλειας
των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδας, αφού πλέον έχει εξαντληθεί κάθε δυνατότητα συνεννόησης, με τους υπεύθυνους κυβερνητικούς παράγοντες, οι οποίοι οδηγούν την πατρίδα μας σε κατάσταση πλήρους υποτέλειας στον μηχανισμό στήριξης (Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.-Ε.Κ.Τ) και εκχωρούν αρμοδιότητες και λειτουργίες , οδηγώντας σε ανεπίτρεπτες και επικίνδυνες για το δημοκρατικό μας πολίτευμα και τις κατακτήσεις του , καταστάσεις συνταγματικής εκτροπής .
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η δικηγορία πλήττεται τόσο ως ελεύθερο επάγγελμα όσο και ως δημόσιο λειτούργημα.
Επειδή, όπως και κάθε αγώνας εργαζομένων, συστηματικά οι κινητοποιήσεις μας κατασυκοφαντούνται και διασύρονται, αισθανόμαστε την υποχρέωση, να σας ενημερώσουμε για ποιους λόγους αγωνιζόμαστε.
1. Οι Δικηγόροι δεν συμπεριφερόμαστε - όπως έγινε προσπάθεια πολλές φορές να παρουσιαστεί - αντιδραστικά απέναντι σε κάθε αλλαγή, επιδιώκοντας να διαφυλάξουμε τα κεκτημένα μας . Οι ενστάσεις μας και οι έντονες αντιπαραθέσεις μας έχουν να κάνουν περισσότερο με την προσπάθεια επιβολής ρυθμίσεων ασύμβατων με το δικηγορικό λειτούργημα, οι οποίες επιδιώκουν να το μεταλλάξουν σε μια συνηθισμένη εμπορική δραστηριότητα.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να τονιστεί πως η πολυδιαφημισμένη προσπάθεια «απελευθέρωσης» δήθεν του Δικηγορικού επαγγέλματος γίνεται αντιληπτή κατά τρόπο στρεβλό και πλήρως αναντίστοιχο με την ελληνική πραγματικότητα, καθώς το Δικηγορικό επάγγελμα στη χώρα μας είναι «ορθάνοιχτο» και δέχεται ανά έτος στους κόλπους του 1500 περίπου νέους συναδέλφους.
Την άποψή μας αυτή συμμερίζονται οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί δικηγόροι, οι οποίοι την εξέφρασαν μέσω των οργανώσεών τους και μέσω επιστολής που απέστειλαν στις 21 Δεκεμβρίου 2011 στην επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ, εκφράζοντας την έντονη ανησυχία τους σχετικά με τις απαιτούμενες από την τρόικα μεταρρυθμίσεις που αφορούν το δικηγορικό επάγγελμα στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία .
2. Η πλήρης αδυναμία και η αναποτελεμαστικότητα των κυβερνώντων να αντιμετωπίσουν την κρίση και τις συνέπειες αυτής οδήγησαν στην υιοθέτηση σειράς μέτρων που έθεσαν στο στόχαστρο άδικα επιμέρους επαγγελματικούς κλάδους, μεταξύ αυτών και τους δικηγόρους ως δήθεν προνομιούχους. Για παράδειγμα η επιβολή ΦΠΑ στην παροχή των δικηγορικών υπηρεσιών, υποβιβάζει τις τελευταίες στην κατηγορία της κοινής οικονομικής δραστηριότητας που αποβλέπει αποκλειστικά στην επίτευξη κέρδους, απαξιώνοντας τη φύση της δικηγορίας ως δημόσιου λειτουργήματος και την ιδιότητα του Δικηγόρου ως συλλειτουργού στην απονομή της Δικαιοσύνης.
Επιπλέον , επιβλήθηκε σε όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες - συνεπώς και στους δικηγόρους - «τέλος επιτηδεύματος» - κατά πλήρη καταστρατήγηση κάθε έννοιας φορολογικής ισότητας και ανταποδοτικότητας που προσιδιάζει στην επιβολή τελών σε αντίθεση με την κατανομή των φορολογικών βαρών.
3. Προωθείται η μεταρρύθμιση του καθεστώτος ίδρυσης και λειτουργίας δικηγορικών εταιριών, στα πλαίσια της «απελευθέρωσης» του δικηγορικού επαγγέλματος. Έχει εκφραστεί από την Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας - η νομικά τεκμηριωμένη άποψή περί απόλυτης συμβατότητας του σχετικού με τις δικηγορικές εταιρίες μέχρι σήμερα υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου προς τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία έχει ήδη γίνει μάλιστα αποδεκτή και από το καθ' ύλην και θεσμικά αρμόδιο Υπουργείο Δικαιοσύνης.
Οι επιχειρούμενες αλλαγές επιδιώκουν να ενισχύσουν τις ανισότητες αποκλειστικά και μόνο υπέρ των λίγων και οικονομικά ισχυρών δικηγορικών γραφείων, σε βάρος συναδέλφων - κυρίως νέων στο χώρο – με τρόπο που θα οδηγήσει στην υπαλληλοποίησή τους, προς όφελος συμφερόντων πολυεθνικών εταιριών.
4. Διατυπώσαμε την έντονη αντίθεσή μας σε σειρά διατάξεων του ΄΄ περίφημου ΄΄ σχεδίου νόμου σχετικά με την επιτάχυνση στη διαδικασία απονομής της Δικαιοσύνης. Το σκεπτικό της υπήρξε σαφές και νομικά τεκμηριωμένο: Επιχειρεί δήθεν να λύσει ένα υπαρκτό μεν πρόβλημα, αυτό της βραδύτητας στη διαδικασία απονομής της Δικαιοσύνης, παραγνωρίζοντας ωστόσο ότι αυτό αποτελεί πρώτα από όλα πρόβλημα έλλειψης προσωπικού και υλικοτεχνικών υποδομών. Κινούμενο στη βάση της γνωστής μνημονιακής λογικής, καταλήγει να αντιμετωπίζει το ζήτημα της καθυστέρησης στη διαδικασία απονομής της Δικαιοσύνης με τρόπο «λογιστικό», περικόπτοντας - καταργώντας δίκες, παραγράφοντας αδικήματα και υποθέσεις και αυξάνοντας τα όρια άσκησης ένδικων μέσων, κατά τρόπο που ουσιαστικά τα καταργεί. Θεσπίζει επίσης πρωτοφανείς οικονομικές επιβαρύνσεις ,ασύμβατες με το δικαιικό μας σύστημα και το μέχρι σήμερα υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο - εισάγει νέα αυξημένα παράβολα υπέρ του Δημοσίου σε όλες τις εκφάνσεις της διαδικασίας (πολιτικής, ποινικής και διοικητικής), αποτρέποντας στην πραγματικότητα τοναπλό πολίτη από την άσκηση του δικαιώματος πρόσβασης στη Δικαιοσύνη, που αποτελεί τον πυρήνα της δίκαιης δίκης, όπως αυτό ειδικότερα θεμελιώνεται στο Σύνταγμα και σε σειρά λοιπών διατάξεων υπερνομοθετικής ισχύος. Παράλληλα, η μετάθεση αρμοδιοτήτων από τα Πρωτοδικεία στα Ειρηνοδικεία συντελεί όχι στην επίλυση του προβλήματος αλλά σε μια ανούσια και άκρως προβληματική χωροταξική ανακατανομή του.
Ενδεικτικά αναφέρουμε :
α. Το παράβολο κατάθεσης έγκλησης (μήνυσης) από 23-01-2011 αυξήθηκε από 10,00 ευρώ σε 100,00 ευρώ .Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αποθαρρύνεται ο πολίτης από την προσφυγή στην Δικαιοσύνη.
β. Παράβολα ενδίκων μέσων .Με διάταξη του πολυνομοσχέδιου ο πολίτης προκειμένου να ασκήσει ένδικο μέσο (έφεση κ.λ.π.) υποχρεούται να καταβάλει ανάλογα παράβολο ύψους 200, 300, 400 ευρώ .Ένα τέτοιο μέτρο τίποτα δεν προσφέρει στην Δικαιοσύνη και ισοδυναμεί με στέρηση και περιορισμό του δικαιώματος πρόσβασης σε Δικαστήριο , αποδυναμώνει το ήδη κατακερματισμένο εισόδημα των πολιτών και θέτει σε σοβαρό κίνδυνο το επίπεδο διαβίωσης αυτών , αφού αντιστοιχούν στο μισό ή και σε ολόκληρο το μηνιαίο εισόδημα αυτών .
γ.Η αναπροσαρμογή ποσών που αναφέρονται στο άρθρο 25 παρ.1 του πολυνομοσχεδίου αναφορικά με τον χαρακτηρισμό πράξεων βαρύτατης απαξίας ως κακουργηματικών , έχει δύο μέτρα και σταθμά καθόσον δεν είναι δυνατό και δίκαιο πχ. Στο αδίκημα δωροδοκίας βουλευτή να τίθεται όριο το ποσό των 120.000,00 ευρώ και στην μη απόδοση ΦΠΑ να θεωρείται κακουργηματική πράξη το ποσό των 75.000,00 ευρώ και άνω .
δ. Η συμμετοχή των δικαστών στη σύνθεση Δικαστηρίου που κρίνει το βάσιμο ή το παραδεκτό της εξαίρεσης αυτών καταργεί τον πανάρχαιο δικαιικό κανόνα ΄΄ ΟΥΔΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΣΕ ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΦΟΡΑ –ΟΥΔΕΙΣ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΤΗΣ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΑΥΤΟΥ ΠΡΑΞΕΩΝ Η ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΩΝ ΄΄ .
ε. Εισάγεται ο θεσμός των ένορκων βεβαιώσεων μαρτύρων κατηγορίας , προβλέπεται ΄΄ συνοπτική ΄΄ αιτιολογία της εισαγγελικής διάταξης που απορρίπτει την έγκληση και τίθεται
΄΄ καταχρηστική ΄΄ τρίμηνη προθεσμία για άσκηση προσφυγής στον Εισαγγελέα Εφετών και προβλέπεται με ποινή απαράδεκτου παράβολο 300,00 ευρώ , το οποίο δεν επιστρέφεται σε περίπτωση ευδοκίμησης της προσφυγής .
Το παράβολο αυτό όπως και τα παραπάνω αναφερόμενα δεν αποτελούν έξοδα διαδικασίας αλλά ΚΕΦΑΛΙΚΟ ΦΟΡΟ που επιβάλλεται κατά παράβαση του Συντάγματος
στ. Η επιβολή προσωρινής κράτησης σε πράξεις –πλημμελήματα χωρίς εγγυήσεις αποτροπής καταχρήσεων εμπεριέχει τον κίνδυνο στέρησης της προσωπικής ελευθερίας των πολιτών ακόμη και σε πράξεις μικρής απαξίας .
ζ. Υποχρεωτικός διορισμός δικηγόρου σε κακούργημα και χωρίς τη θέληση του κατηγορουμένου και εκδίκαση κακουργήματος χωρίς δικηγόρο δεν νοείται .
η.Η επιβολή τόκου επιδικίας ως τιμωρία, εάν τολμήσει ο πολίτης να ασκήσει ένδικο μέσο και αυτό, του απορριφθεί.
Ο δανειστής μπορεί να ασκεί ανεμπόδιστα το δικαίωμα πρόσβασης του στο Δικαστήριο , ενώ ο οφειλέτης αντίδικος του ,
΄΄ απειλείται ΄΄ με αστικές κυρώσεις για την άσκηση του ιδίου δικαιώματος .
θ. Η θέσπιση καταβολής δικαστικού ενσήμου και στις αναγνωριστικές αγωγές ρύθμιση με καθαρά εισπρακτικό χαρακτήρα που κινείται μάλιστα στα όρια της συνταγματικότητας καθώς αποκλείει τους οικονομικά ασθενέστερους πολίτες από την δικαστική προστασία .
Το εν λόγω νομοσχέδιο που κατά τον τίτλο του αφορά το δικαίωμα σε ΄΄ δίκαιη και ταχεία δίκη ΄΄ δεν μπορεί να είναι νομοσχέδιο με γνώμονα το ταμειακό συμφέρον του δημοσίου ή το οικονομικό συμφέρον των δανειστών της χώρας , δεν μπορεί να αναφέρεται σε ταχεία διεξαγωγή της δίκης μόνο για συγκεκριμένες κατηγορίες υποθέσεων από τις οποίες το κράτος θεμελιώνει προσδοκία είσπραξης ή από τις οποίες θίγονται συμφέροντα οικονομικά ισχυρών.
Η μακραίωνη δημοκρατική παράδοση στην Ελλάδα καθιστά ανεπίτρεπτη κάθε προσπάθεια ανομιμοποίητης παρέμβασης στη λειτουργία της ανεξάρτητης δικαιοσύνης.
Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από τοποτηρητές που επιδιώκουν να καταλύσουν θεσμούς και η κοινωνία μας δεν αντέχει παραπέρα προσβολές και καταπατήσεις που οδηγούν σε καταστάσεις υποδούλωσης .
Οι Δικηγόροι , συλλειτουργοί στην απονομή της Δικαιοσύνης, δεν συνδιαλέγονται με εξωθεσμικούς και μη αναγνωρισμένους συνταγματικά παράγοντες, πρωτοστατούν και αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για την τήρηση της συνταγματικής νομιμότητας και την προστασία των Ελλήνων Πολιτών
Σας καλούμε λοιπόν να συμπαρασταθείτε στον δίκαιο αγώνα μας, για μια δικαιοσύνη, που πραγματικά προστατεύει τον πολίτη και προασπίζει τα δικαιώματά του, αρωγό στα προβλήματά του και συμπαραστάτη στις αγωνίες του.
Λεβάδεια 13-02-2012
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΑ ΜΕΛΗ
ΣΕΡ.ΜΩΡΑΙΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΡΒΟΥΝΗ-ΛΙΑΣΚΟΥ Ι.ΚΟΛΛΙΑΣ
ΑΓΓ.ΜΠΙΝΙΟΥ
ΠΑΝ.ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου