Καλοκαίρι του 1999 κάναμε διακοπές με τη γυναίκα μου στη Φολέγανδρο. Σε μια παραλία γνωριστήκαμε με ένα ευγενικό γκριζομάλλη κύριο, Έλληνα που ζούσε χρόνια στη Γαλλία, και ως συνταξιούχος δημοσιογράφος γαλλικής εφημερίδας έκανε τις διακοπές του στην Ελλάδα. Η κουβέντα περιστράφηκε γύρω από τους τόπους καταγωγής και όταν άκουσε από που είμαστε, μου διηγήθηκε την παραπάνω ιστορία με λιγότερες λεπτομέρειες, από τη δική του τη σκοπιά. Ήταν ο νεαρός φοιτητής ομαδάρχης της ΕΠΟΝ που ζήτησε από στους Γερμανούς στη γλώσσα τους να παραδοθούν. Είχα γοητευθεί από την αφήγησή του για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκεί και δεν γνώριζα μέχρι τότε κι ένοιωσα τυχερός που είχα συναντήσει ένα μέρος της ιστορίας αυτού του τόπου. Μετά τον πόλεμο έφυγε για τη Γαλλία. Ανταλλάξαμε διευθύνσεις. Το ονοματεπώνυμό του, ελληνικό και γαλλικό (το ίδιο προσαρμοσμένο σε γαλλικά πρότυπα), δεν θέλω να το αναφέρω γιατί δεν γνωρίζω ποια είναι η επιθυμία του. Αν θυμάμαι όμως καλά μου μίλησε για σπουδές στη Νομική και όχι στην Ιατρική αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος. Μετά από κάποια χρόνια ήρθε ξανά στην Ελλάδα και μας επισκέφθηκε στο σπίτι στην Αράχωβα μαζί με έναν παλιό του σύντροφο από τη Λιβαδειά. Είχαν ανέβει στον Ελικώνα να βρουν τα παλιά τους λημέρια. Θυμάμαι μου είχε πει ότι βρήκαν τον φούρνο που έψηναν ψωμί. Από τότε δεν είχαμε άλλη επαφή.
Καλά, αυτό είναι υπέροχο, και σύμπτωση από τις λίγες. Με συγκίνησε η ιστορία. Σε ευχαριστώ πολύ. Πόσο μικρός είναι ο κόσμος. Και επίσης επιβεβαιώνεται και η αφήγηση του Ασημάκη.... !!!!
Καλοκαίρι του 1999 κάναμε διακοπές με τη γυναίκα μου στη Φολέγανδρο. Σε μια παραλία γνωριστήκαμε με ένα ευγενικό γκριζομάλλη κύριο, Έλληνα που ζούσε χρόνια στη Γαλλία, και ως συνταξιούχος δημοσιογράφος γαλλικής εφημερίδας έκανε τις διακοπές του στην Ελλάδα. Η κουβέντα περιστράφηκε γύρω από τους τόπους καταγωγής και όταν άκουσε από που είμαστε, μου διηγήθηκε την παραπάνω ιστορία με λιγότερες λεπτομέρειες, από τη δική του τη σκοπιά. Ήταν ο νεαρός φοιτητής ομαδάρχης της ΕΠΟΝ που ζήτησε από στους Γερμανούς στη γλώσσα τους να παραδοθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα γοητευθεί από την αφήγησή του για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκεί και δεν γνώριζα μέχρι τότε κι ένοιωσα τυχερός που είχα συναντήσει ένα μέρος της ιστορίας αυτού του τόπου. Μετά τον πόλεμο έφυγε για τη Γαλλία.
Ανταλλάξαμε διευθύνσεις. Το ονοματεπώνυμό του, ελληνικό και γαλλικό (το ίδιο προσαρμοσμένο σε γαλλικά πρότυπα), δεν θέλω να το αναφέρω γιατί δεν γνωρίζω ποια είναι η επιθυμία του. Αν θυμάμαι όμως καλά μου μίλησε για σπουδές στη Νομική και όχι στην Ιατρική αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος.
Μετά από κάποια χρόνια ήρθε ξανά στην Ελλάδα και μας επισκέφθηκε στο σπίτι στην Αράχωβα μαζί με έναν παλιό του σύντροφο από τη Λιβαδειά. Είχαν ανέβει στον Ελικώνα να βρουν τα παλιά τους λημέρια. Θυμάμαι μου είχε πει ότι βρήκαν τον φούρνο που έψηναν ψωμί.
Από τότε δεν είχαμε άλλη επαφή.
Καλά, αυτό είναι υπέροχο, και σύμπτωση από τις λίγες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγκίνησε η ιστορία. Σε ευχαριστώ πολύ.
Πόσο μικρός είναι ο κόσμος. Και επίσης επιβεβαιώνεται και η αφήγηση του Ασημάκη....
!!!!