Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Η παρουσία μου στην παρουσίαση του δίσκου του Μίκη Θεοδωράκη ''Τα θεμέλιά μου στα βουνά''. Μια εμπειρία ζωής.



Την πέμπτη στις 25 του Φεβρουαρίου, στο βιβλιοπωλείο του Κυριακίδη στην Μητροπόλεως, έγινε η απονομή του χρυσού δίσκου του Μίκη Θεοδωράκη ''Τα θεμέλια μου στα βουνά''.
Είχα την τιμή να είμαι κι εγώ με τον Πατέρα μου εκεί, μετά από ηλεκτρονική πρόσκληση.
Ήταν πραγματικά μια εμπειρία ζωής που θα με συνοδεύει για πάντα.
Ήταν τιμητική η πρόσκληση καθώς ήταν παρών ο τεράστιος αυτός Έλληνας, ο Μέγιστος Μίκης Θεοδωράκης.
Ο μουσικοσυνθέτης μίλησε για πολλά θέματα και μας αφηγήθηκε ιστορίες από το παρελθόν του, από το αγωνιστικό και πολύπαθο, ένδοξο παρέλθον του.
Δεν ήθελε κανείς να σταματήσει τον λόγο του. Αυτόν τον σοφό και υπέροχα γλυκό λόγο που σε ταξίδευε.
Μίλησε για τα εθνικά θέματα μας, με λόγο μεστό και ήρεμο. Μας είπε για τα χρόνια της εξορίας που την αποκάλεσε αστειευόμενος, ''τουριστικό ταξίδι'', και συνέχισε για το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι, λόγω του ότι το cd που παρουσιάστηκε έχει κυρίως λαϊκά τραγούδια με την Γλυκερία και τον Δημήτρη Μπάση να ερμηνεύουν άψογα και με πολύ πάθος.
Του έκανε εντύπωση το υψηλό επίπεδο των νέων της Ελλάδας, ιδιαίτερα της Επαρχίας, όπως είπε, που έχει ηλεκτρονική επαφή μαζί τους.
Είπε για την Γερμανία, λόγω της προκλητικής στάσης της, για την πείνα και την κακουχία που επέφερε στην Χώρα μας και για τις κλοπές και γι' αυτά που μας χρωστάει και δεν έχει δώσει ούτε μάρκο. Για τα ανθελληνικά σχόλια που σε λίγο, όπως είπε, θα γράψουν στα σχολικά βιβλία ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν τρομοκράτης.
Συνεχίζοντας είπε για τον χρηματισμό στην Ελλάδα και την αρχή του, λέγοντας μας δύο παραδείγματα απόπειρας χρηματισμού και συγκάλυψης που είχαν γίνει στον Πατέρα του και στον Θείο του, και που αυτοί αρνούμενοι κυνηγήθηκαν απ' τους φασίστες της εποχής.
Ήταν χειμαρρώδης, ζωντανός και αποκαλυπτικός.
Αναρωτήθηκε αν θα προλάβει άραγε να δει αυτήν την νέα ελπιδοφορά Ελλάδα που θα δημιουργήσουν οι παραπάνω μορφωμένοι νέοι στους οποίους προαναφέρθηκε, γιατί τώρα έχουν χαθεί βασικές αξίες, όπως φιλότιμο και φιλοξενία.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκε πλήθος κόσμου μεταξύ των οποίων ο στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μιχάλης Γκανάς, ο Μάνος Ελευθερίου η κόρη του στιχουργού Βαγγέλη Γκούφα, λόγω αδυναμίας του Πατέρα της, και η συγγραφέας Αναστασία Βούλγαρη. Ο μουσικοσυνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος, ο Παντελής Αμπαζής, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος από τον χώρο της μουσικής.
Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος και ο Στέλιος Κούλογλου απ' τον χώρο της δημοσιογραφίας, κι όχι μόνο.
Ο Στέφανος Ληναίος, ο Μίμης Ανδρουλάκης, και φυσικά η κόρη του, Μαργαρίτα Θεοδωράκη.
Αστειεύομενος, όταν μιλούσε για τις απόπειρες χρηματισμού, και απευθυνόμενος προς τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, του είπε ευτυχώς που δεν υπήρχαν τότε οι κρυφές κάμερες και εκπομπές σαν την δική σου.
Στο τέλος, αφού ακούστηκαν κάποια τραγούδια του δίσκου από την Γλυκερία και τον Δημήτρη Μπάση, μου έκανε εντύπωση η ευγένεια και ο θαυμασμός όλων των επωνύμων, όταν τους είπα ότι είμαι από το Δίστομο. Δέχτηκαν όλοι να φωτογραφηθούν μαζί μας κυρίως γι' αυτό τον λόγο.
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δέχτηκε κι ο Μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης που δεν έβγαλε φωτογραφίες με κανέναν άλλο στην αποχώρηση του, κι αυτό για μένα θα είναι εμπειρία ζωής όπως και η πρώτη φορά στα γραφεία της ορχήστρας.
Και μια και αναφέρθηκα στην ορχήστρα, να συγχαρώ εδώ όλους τους μουσικούς που έπαιξαν, γιατί ήταν πραγματικά εξαιρετικοί.
Τον ευχαριστώ που υπάρχει, και αυτό θα είναι η απάντηση στην Θάλεια Δραγώνα, ότι είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας επειδή υπάρχει ο Μίκης Θεοδωράκης, και θα υπάρχει αιώνια.
Κύριε Θεοδωράκη, θα σας ευγνωμονώ για πάντα.
Θα ήθελα επίσης να σας ευχαριστήσω όλους που με καλέσατε, αφιερώνοντάς σας ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, από το έργο του '' Του νεκρού αδερφού'', ''Τα περβόλια'', σε στίχους και μουσική Μίκη Θεοδωράκη.

5 σχόλια:

  1. Χαίρομαι από καρδιάς με το καταπληκτικό νέο που δημοσιεύεις!
    Μπράβο και πάλι μπράβο!
    Μας μετέφερες μια υπέροχη είδηση.
    Πράγματι πολύτιμη εμπειρία για σένα, που θα την θυμάσαι για όλη σου τη ζωή.
    Είχες την μεγάλη τύχη να συναντήσεις αυτόν τον ζωντανό μύθο, την μουσική μεγαλοφυΐα που ονομάζεται Μίκης Θεοδωράκης και μάλιστα να συνομιλήσεις μαζί του, γιαυτό διπλά τυχερός.
    Σου εύχομαι πάντα να συναντάς στη ζωή σου τέτοιες προσωπικότητες!
    :-)

    Καλό μήνα και καλή εβδομάδα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βίκυ μου, να είσαι καλά.
    Δεν μπορούσαα να μην πάω. Που θα έβρισκα πάλι τέτοια ευκαιρία.
    Άλλωστε θυμάσαι πως έκανα, όταν έιχα πάει στα γραφεία της λαϊκής ορχήστρας το 2005.
    Την επόμενη να πάμε μαζί.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ήττα νίκη….!

    .....Ίνδαλμα είχε τα Πουλιά….,
    πάσχιζε να τα μοιάσει….,
    ερπετολάγνοι σπιούνοι –Του….,
    μην τύχει και τα φτάσει….!

    Τον γκρεμοτσάκισαν κρυφά….,
    σ’ αετού φωλιά φτασμένο….,
    πριν ξεψυχήσει…., κραύγαξε….:
    «Χαλάλι που πεθαίνω….!»….!

    Στους κάμπους γύρισαν ξανά….,
    χαμοζωή μπαστάρδα….,
    κι είχαν στο πέτο σύμβολο
    τον αετό κονκάρδα….!.....

    .............................

    Δείξτε μου, Πουλιά, ένα δρόμο….!

    .....Ζηλεύω των Πουλιών τη λευτεριά….,
    ‘κείνα που πάνω στα βουνά, μονάχα, ζουν….,
    των κάμπων που ‘ξεφύγαν τη σκλαβιά….,
    κορφή -- κορφή στα κορφοβούνια που πετούν….!

    Δείξτε μου, Πουλιά, ένα δρόμο….,
    που να βγάζει σε Κορφή….,
    να πετάξω από τον ώμο
    το σταυρό….. και να ‘ρθω ‘κει….!

    Ζηλεύω τα Πουλιά…., λίγα Πουλιά….,
    των κάμπων που αρνήθηκαν τη ‘’λογική’’….,
    τα ένστικτα που κράτησαν γερά….,
    για να μπορέσουν να πετάξουν στη Ζωή….!.....

    ............................

    Όμως…., μια νύχτα έφυγε….!

    ....Τη φύση –του σιχάθηκε….,
    κατθρώποι, πια, οι ανθρώποι….,
    να την αλλάξει βάλθηκε….,
    χαμένοι πήγαν κόποι….!

    Κατάντια κι εξαθλίωση….,
    σαν Ζούγκλα η κοινωνία….,
    όμως…., μια νύχτα έφυγε
    γεμάτος αηδία….!

    Και πήγε πάνω στα βουνά….,
    παλιέ ντουνιά και μαύρε….,
    στα ζώα πλάι και τα πουλιά
    την ανθρωπιά ξανάβρε….!.....

    ...........................

    Στον Ουρανό, πια, ''σταυρωτοί'' οι ''καινούριοι''....!

    .....Η στεριά της Γης με διώχνει....,
    σε θάλασσα γω δε χωρώ....,
    άγγελοι μου ‘δώσαν κι ήπια....,
    νήπιο...., Μεσημέρας γάλα....,
    να ‘χω ''Δείπνο Μυστικό''....,
    ‘’κλήρα’’ μου και Καταδίκη
    να πετώ στον Ουρανό....!

    Τα δρομολόγια μου….. σε όρθιους δρόμους.....
    και τόσα λόγια μου...., ουρανοδείκτες....,
    σου ‘δωσα να ‘ρθεις, ψηλά, εδώ....,
    μα δεν προσπάθησες ούτε ένα πέταγμα,
    γερό, για να ‘ρθεις....,.....
    τι κρίμα να μη ''σταυρωθώ''....,
    που σου ''περίσσευα'' κι εγώ....!

    Γω...., ''βοσκός χωρίς κοπάδι''....,
    ασάλευτος τη Γη κοιτώ....,.....
    πες μου πως εγώ δε φταίω
    κι έπαιξα σωστά το ''ρόλο''....,
    να ‘βρω λίγο λυτρωμό....,
    μην και έβρω αντισώμα.....
    το σκοτάδι να ντυθώ...!.....

    .........................

    Τα Πουλιά δε χωρούν στα αρχεία....!

    ....Πάντα, αλαργεύουμε εμείς....,
    άφραχτα καραβάνια της φυγής
    κι ανέκβολα ποτάμια....,
    έξω από σκλαβοπάζαρα
    και χωνευτήρια θάλασσες....,
    μέσα στο έξω –τους εμείς
    και σε δρομάκια ασύνορα....!

    Γνήσιοι τσιγγάνοι...., λεύτεροι....,
    πουλιά αποδημητικά....,
    που ‘χουμε αλλιώτικη καρδιά....,
    στης Λευτεριάς το σχήμα....,
    καθώς μετράμε τον καιρό
    με το ρολόι της καρδιάς....,
    που δεν ανοίγει στ’ Όνειρο
    της καταδίκης μνήμα....!

    Σαν θε να χτίσουμε φωλιά....,
    το νοίκι της Υποταγής
    αρνούμαστε..... και πάμε....,
    ως να γενούν πατρίδα μια
    όλες οι χώρες, αχ, της Γης....!

    Της λευτερώτρας Λευτεριάς
    κλέβουμε τ’ άγια όνειρα....,
    στην ασυμβιβασιά μας....,
    σαν του Θεούλη τους ''τρελούς''
    με τα γερά τα ένστικτα....,.....
    γι’ αυτό πετάμε κι άφτεροι....,
    και, στην ακινησιά μας....!

    Κι αν, έστω, τ’ Όνειρο πονά....,
    πονά, όμως, λιγότερο
    απ’ την πραγματικότητα
    αυτών που ζουν προκάτ ζωή
    κι έχουν, και, θάνατο προκάτ....:
    μοντέρνα δουλικότητα....!

    ''Ιθάκη'' είν’ το ταξίδι –μας....,
    το Όνειρο που γίνεται
    αλήθεια στις παράγκες....,
    μποέμ εμείς που φτύσαμε
    τις ψεύτικες ανάγκες....!

    Φεύγουμε....,
    πανταχού προκάτ ληξιαρχεία....,
    ''ψάχνουμε''....,
    τα Πουλιά δε χωρούν στα αρχεία....!

    …..Πάντα, αλαργεύουμε εμείς....,
    γιατί το ξέρουμε αμασκέ....:
    λάκκος στην ''ορθογραφία'' και.....
    πρόβατα κοπαδιαστά....,
    ε, λύκοι σαρκοφάγοι....,.....
    πρόβατα ακοπάδιαστα....,
    ε, λύκοι φυτοφάγοι....!.....


    Γειά -σου..... κι αφιερωμένα σε σένα...., ευγενικέ μου φίλε Θέμη….: Αλέξανδρος Ζήβας,
    URL : www.alexandros-zivas.gr
    ….: αποκαλυπτικές ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ όλων των αποκωδικοποιητέων…..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αλέξανδρε η ευγένεια και ο πολιτισμός είναι γνωρισμά σου απ' ό,τι μου έχεις δείξει..
    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ γι' αυτά τα αληθινά διαμάντια λόγου που μου στέλνεις, και επίσης σε ευχαριστώ που με φωτιζεις, όπως και η Μελίτη.
    Πραγματικά αισθάνομαι μικρός μπροστά σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. .....κι η σφίγγα μικρή 'ναι....,
    μα..... ρίχνει στο χώμα.....
    μεγάλους στο σώμα....!

    .....----.....Πού πας στις χαράδρες
    και μες στα ρουμάνια.....
    ενάντια στα Κτήνη....,
    αγόρι ισχνό....,.....
    ανίκητοι είναι.....
    κι εσύ, μόνον, ένας....,.....
    εκεί που 'σαι μείνε....,
    δεν πρέπει βιασύνη....!.....

    .....----.....Εγώ 'μαι αγρίμι....,
    σκλαβιά δε μου πρέπει....,
    φαρμάκι θα γίνει
    το μίσος μου τώρα....,.....
    για νίκη είν' ώρα....,.....
    κι η σφίγγα μικρή 'ναι....,
    μα..... ρίχνει στο χώμα.....
    μεγάλους στο σώμα....!.....

    ....................

    Γειά -σου...., φίλε Θέμη....,
    και.....
    στους..... θετικούς..... συναγωνιστές....
    δεν πρέπει να υπάρχουν μέτρα και βαθμοί σύγκρισης....,
    παρά...., μόνο και ίσως...., στους..... αρνητικούς..... συναγωνιστές....!

    Ναι..... και μακάρι να το εφαρμόζουμε κι αυτό...., όσο μπορούμε....,
    και στην προσωπική μας ζωή και λόγο....,
    αφού..... το..... συγκριτικό..... «.....αλλά.....»….,
    στο κάθε μας «.....ναι μεν...., αλλά....»…., είναι το υπ' αριθμόν 1Φίδι...., ε, από τα που μας τρώνε ''τέτοια'' : σατάν φίδια....:
    Αλέξανδρος Ζήβας.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή