Το θέατρο στην μικρή μας κωμόπολη, δεν μας είναι άγνωστο, ούτε πρόκειται για «φρούτο» της εποχής μας. Μιας εποχής που αποτρέπει κάθε ανθρώπινη και ανθρωπιστική ενασχόληση. Θα πρέπει να αναμοχλεύσουμε μνήμες απ’ το παρελθόν, αν θέλουμε να δηλώσουμε την ταυτότητά μας! Το ...1946 ( δύο μόλις χρόνια μετά την ναζιστική θηριωδία) η ανάγκη για έκφραση μέσα απ’ το ψυχοσωματικό αδιέξοδο των κατοίκων του Διστόμου, ώθησε νέα παιδια της εποχής εκείνης, να παρουσιάσουν την «Γκόλφω» του Σπύρου Περεσιάδη στην κάτω πλατεία, στην τοποθεσία «Αλώνια»!. Μ’ ενδυματολόγο τους συγγενείς των ερασιτεχνών ηθοποιών, ήχο φυσικό δίχως μικροφωνική εγκατάσταση, φωτισμό ημέρας, σκηνικά, απ’ όπου φανταζόταν ο καθένας, κατόρθωσαν να συγκινήσουν τον κόσμο που προσήλθε σύσσωμος και μη θέλοντας έγιναν αφετηρία για ένα ευοίωνο πολιτιστικά μέλλον του τόπου μας! Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια κι άλλες παραστάσεις, πατριωτικά δράματα κυρίως, που άρχισαν σιγά-σιγά ταπεινά κι’ ενδόμυχα να ζητούν την ταύτιση του θεάτρου με τις λύπες και τις χαρές των ανθρώπων. Ένα πολιτισμικό καθαρτήριο για τις πονεμένες ψυχές τους. Καθώς λοιπόν τα χρόνια περνούσαν, ρίζωσαν οι βάσεις για τέτοιου είδους διέξοδα, με μάρτυρα των λεγομένων μου την μετέπειτα νέα αφετηρία και αναζήτηση, στο πρόσωπο της φιλολόγου και συζύγου Αθανασίου Κοκκίνη, κυρίας Σκαύδης, η οποία κατέθεσε μεγάλο πολιτιστικό οβολό και καθόρισε την θέαση των αρχαίων τραγωδιών. Εξ’ ίσου μεγάλη παρακαταθήκη άφησε (…αφήνει…) και ο Στάθης Σταθάς, όπου απ’ τα μισά της δεκαετίας του ’70 έως και πριν λίγα χρόνια, αν και με ενδιάμεσα χρονολογικά διαλείμματα, ώθησε ακόμη περισσότερο ανθρώπους διαφόρων ηλικιών και κυρίως γυναίκες ν’ ασχοληθούν με αυτό το λειτούργημα. Θέλω να επισημάνω την, τεράστιας σημασίας, ενασχόληση των γυναικών στα πολιτιστικά-θεατρικά δρώμενα του τόπου μας, αλλάζοντας, μετατρέποντας τις εκάστοτε παραστάσεις σε μεστότερες, αρτιότερες, τεχνικά και υποκριτικά. Έτσι λοιπόν, παιδιά εμείς όλων των παραπάνω, φθάσαμε στο 2005 όπου γεννήθηκε η ιδέα και η ανάγκη για ένα θεατρικό εργαστήρι στο Δίστομο. Επιλέξαμε τον όρο εργαστήρι και όχι θίασος ή θεατρική ομάδα, διότι αυτό από μόνο του εμπεριέχει μια βαθύτερη σημασία. Επιζητούσαμε την έκφραση μέσα απ’ το θέατρο, πάνω σε συγκεκριμένες τεχνικές εκφοράς του λόγου και κίνησης, σε έργα που ανταποκρίνονται περισσότερο στην γενιά μας, σκαρώνοντας ένα σύγχρονο και ελεύθερο θέατρο. Πιστεύουμε ότι ο ουσιαστικότερος λόγος ύπαρξης του θεάτρου είναι να βοηθάει τον άνθρωπο να σκέφτεται και όχι να χωνεύει, να γελάει και όχι να γαργαλιέται, να κινείται και όχι ν’ αναπαύεται, να παλεύει και όχι να υποτάσσεται, να γίνεται τολμηρότερος, σωστότερος, καλύτερος. Ηθοποιός, για εμάς, δεν σημαίνει η γοητεία της προσωπικότητας αλλά η υποδούλωσή της στις επιταγές του ρόλου. Γνώση της ζωής, εμπειρία, ωριμότητα, ήθος, πλατειά εγκυκλοπαίδεια μαζί με τεχνική κατάρτιση και συνεχή αυτοέλεγχο, είναι οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για τον ηθοποιό. Διαπιστώνετε λοιπόν, ότι δεν πρόκειται για μια προχειρότητα, για ένα καπρίτσιο, για αυταρέσκεια αλλά για ένα δυνατό αγώνα. Παράλληλα, για να επιτευχθούν αυτά να χρειαζόμασταν την βοήθεια θεατρικών εργαστηρίων-σεμιναρίων. Το πράττουμε ήδη συνάμα με το μεγάλο απωθημένο των κατοίκων του Διστόμου (και δικό μας βεβαίως…) για την κατασκευή θεάτρου που θα φιλοξενεί κινηματογράφο, συναυλίες και λοιπές εκδηλώσεις. Το πράττουμε και αυτό. Αρχές Φεβρουαρίου θα είναι πλήρως επισκέψιμο μ’ όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις ασφαλείας και ποιότητας. Επιπροσθέτως να σας γνωστοποιήσουμε ότι δεν θα πρόκειται για μια απλή αίθουσα μαζικής εστίασης αλλά για έναν, μικρό έστω, «πνεύμονα» για όλους μας. Τα μέλη μας, ηθοποιοί, ηλεκτρολόγοι, σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, θεατρόφιλοι γενικότερα που στέκονται σθεναρά με κύριο μέλημα την μεταλαμπάδευση των ιδεών μας και την πλατύτερη στήριξη. Οι ηθοποιοί μας παίζουν αρκετα χρόνια στο σανίδι ενώ άλλοι πιο πρόσφατα εισήλθαν στην οικογένειά μας. Παράλληλα κάναμε πράξη τις περισσότερες από μια παραγωγές τον χρόνο για να απεμπλακούμε από την «μόδα» των εκδηλώσεων μνήμης του Δήμου Διστόμου. Έχουμε κάνει προετοιμασίες (πρόβες) έργων σε διαδρόμους, σε κρύα υπόγεια, στον δρόμο για να τιμήσουμε τους προγόνους μας, αλλά αυτό είναι καθήκον μας και υποχρέωση υψίστη. Όμως η ανάγκη για έκφραση μπορεί να βρει χώρο και χρόνο καθ’ όλη την διάρκεια του έτους. Έτσι λοιπόν οι παραπάνω ιδέες μας, έφεραν τις παραστάσεις μας, τις ενέργειές μας, την κατασκευή του θεάτρου μας, την αγάπη του κόσμου που είτε απλώς μας παρακολουθεί, είτε εισέρχεται στην θεατρική μας οικογένεια και τέλος έφεραν μια μαγική όσμωση ανάμεσά μας, τριγύρω μας και μέσα μας. Ευχόμαστε να βρούμε και πλατύτερη στήριξη και να είμαστε γεροί (κι εμείς κι εσείς) για να βοηθούμε, όσο μπορούμε, τον άνθρωπο δίπλα μας και την μικρή μας κωμόπολη. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω από καρδιάς τους φίλους μου και διαχειριστές της ηλεκτρονικής σελιδας μας στο Facebook, Λουκά και Έφη Κίνια για την πολύτιμη βοήθειά τους. Πρέπει να παραδεχτώ πως είναι συγκινητική η παρουσία φίλων μας, παλιών και νεοτέρων, καθώς και οι συμβουλές τους, πάνω σ’ αυτό που πραγματευόμαστε. Τους ευχαριστω και τους υπόσχομαι εκ μέρους του θεατρικου εργαστηρίου Διστόμου «Θεατροφρένεια» ότι θα προσπαθούμε –εκτός απ’ το να καταθέτουμε τον καλύτερο υποκριτικά εαυτό μας- να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι! Επίσης, ζητώ συγγνώμη που δεν διαθέτω, προσωπική σελιδα στο Facebook αλλά εδώ και χρόνια παλεύω με τις προσωπικες μου ψευδαισθήσεις κι αυταπάτες… θα είμαι στην διάθεση οποιουδήποτε με χρειαστεί, για οτιδήποτε σε σχέση με το θέατρο.
Καλή Αντάμωση
Καλή Αντάμωση
Τάσος Σταθάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου