''Ο πακτωλός''. Ένα ποίημα - σκέψη από έναν ανυπότακτο Διστομίτη συμπατριώτη μας.

Βαριέμαι αυτή την ανίατη ρουτίνα,

κι΄οσους κρυφοκοιτάνε πίσω απ' την κουρτίνα.

Αυτούς που ασταμάτητα επιμένουν

να ακούνε θα, θα, θα, και περιμένουν.

Εκείνους που με ευφράδεια αγορεύουν,

και τον σταυρό της κάλπης τους πρεσβεύουν.

Όσους γονυπετείς τρέχουν πριν τις εκλογές,

για να πάρει ο βουλευτής καινούργια Μερσεντές.

Όλους τους ''εργατοπατέρες'' που ποτέ δεν εργαστήκαν,

και τις ελπίδες και τα όνειρά τους καταχραστήκαν.

Αυτούς που δέχονται κάθε είδους εξευτελισμό,

αρκεί να εισπράξουν τον πολυπόθητο πακτωλό.

Και τέλος όσους λένε ότι αγωνίζονται, για της χώρας το καλό,

μα είναι πολυκόλακες δίχως όσιο και ιερό.

Από τον ανυπότακτο Διστομίτη Κ.Π.

Δείτε εδώ και το προηγούμενο ποίημα του.