ΔΙΣΤΟΜΟ- Ένα ποίημα του Νίκου Ξυνού που πρωτοπαρουσιάζεται στο παρόν blog

ΔΙΣΤΟΜΟ

Η κουστωδία του Αττίλα ξεκινά
και με μπροστάρηδες κλειστούς στο Δούρειο Ίππο
μα ανίδεοι για δώρο στην άγνωστη Αθηνά
ο Λαοκόων στ’ άλογο τολμάει κι άλλο χτύπο.

Καθώς στην Καταβόθρα από το Διγενή
γύρισαν πίσω ντροπιασμένοι οι Απελάτες
βρήκανε τη ζωή στο Δίστομο φτηνή
κι εσφάζανε αθώους ντόπιους και διαβάτες.

Ηνίοχε, τρέξε γοργά από τους Δελφούς
για τον Καραϊσκάκη όπως στη Βελίτσα
τι τρώει τους αμπαρωμένους αδερφούς
ο Χάϊντς Ζάμπελ σαν καρπούς από γαρίτσα.

και να της Κασταλίας η παλιά πηγή
αρχίζει πάλι το πολύβουο μοιρολόϊ
παρηγοριά των ζωντανών στην έρμη γη
και των νεκρών θυμίαμα ξύλου απ’ αλόη

Έπεσε στα χέρια μου ένα πολύ ωραίο ποίημα από τον Νίκο Ξυνό που έγραψε για μάς, για να μας τιμήσει σαν Έλληνας και σαν άνθρωπος.

Καλό θα είναι να μην χρησιμοποιούμε κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια, και οι αρμόδιοι καθώς και οι ''ιθύνοντες'' των πολιτιστικών μας, να ψάχνονται και λίγο παραπάνω.

Ευχαριστούμε όλους αυτούς που μας τιμάν με την πένα τους.